Σαμανισμός χωρίς δόντια

 

Ταχύρυθμη μέθοδος αυτογνωσίας για όσους το άφησαν στο παρά πέντε - Σύντομος οδηγός επιβίωσης “στην κοιλιά του κήτους”

Ανθρώπινη ασπίδα

Ανθρώπινη ασπίδα έγιναν οι φίλοι μου,

να περισώσουν ότι προλαβαίνουν από ένα πρόσωπο οικείο...

Θα έπρεπε να καίμε χαρτονομίσματα στο Σύνταγμα

Είναι ξεκάθαρο ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση στην χώρα και την κοινωνία είναι η γενιά των γονιών μας.

Ψάχνουν στα τυφλά

Ταραγμένος ο ύπνος τις νύχτες του Γενάρη.... 

Xωρίς αιδώ

Νύχτα με τη νύχτα βρυχάται μέσα μου η επιθυμία για το αλλιώτικο... 

Αποκαθήλωσις

Αιώνες επιλεκτικού ουμανισμού μας δίδαξαν την αγάπη για τον άνθρωπο, τον δικό μας άνθρωπο....

Διάλογος στην καρδιά του χειμώνα

“Νιώθω σαν ένα άδειο κέλυφος” μου λες. “Ότι έζησα σε αυτή την ζωή είναι σαν να μην πέρασε ποτέ από μέσα μου, σαν να μην έμαθα τίποτα.

Χρόνια κυνηγούσες το δράκο

Χρόνια βουτηγμένα σε όνειρα απατηλά έζησες και δεν μετάνιωσες...

16

Το 16 ας είναι πιο στρογγυλό, πιο οργανωμένο, λιγότερο γκρινιάρικο και απελπισμένο από το 15.

Είναι μικρός ο τόπος

Όλοι έχουν μια πολαρόιντ στην μνήμη τους. Μια έκφανση του εαυτού παγωμένη στο χρόνο. 

Ο βραχνάς και άλλες ιστορίες από την Αθήνα της κρίσης: Ένα βιβλίο που θα ήθελα να διαβάσω και δεν έχει γραφτεί ακόμα

  Βάλθηκα να διαβάζω τις περιλήψεις των έργων και για λίγο μεταφέρθηκα σε μια άλλη χώρα.

Η βρύση του Μαβίλη

Το όμορφο κεφάλι της έλαμπε πυρρόξανθο κάτω από τις αχτίδες του φθινοπωρινού ήλιου. 

Παραγεμισμένες γαλοπούλες σε εορταστικά δείπνα

Πάγωσαν τα μάνταλα στις θύρες του χειμώνα και τα περάσματα σφραγίστηκαν με την κακία των βουνών.

Κόκκινος Γκρεμός

Το χρώσταγε η Θεά στη γριά γυναίκα.

Είμαστε όλοι ένοχοι

Η Μέση Ανατολή, το μέτρο των πραγμάτων, ο ομφαλός του κόσμου λύθηκε

Η μυστική ζωή των ανθρώπων

Είναι η μοίρα μας αυτή των πολλών. Κατηφείς μέσα στα τετριμμένα κατάλοιπα της αφθονίας του χτες

Υδρορροή

Οι δάφνες μπλέκονται με τις ροδιές

στην αντανάκλαση των ματιών του χειμώνα

Νέα Βαβυλώνα

Η Νέα Βαβυλώνα ανατέλλει

μέσα σε κουρνιαχτό και οχλοβοή

Το πένθος

Το πένθος αναπνέει με τους δικούς μου πνεύμονες… 

Το σκοτάδι δεν είναι “από ζάχαρη”

Μην ξαποσταίνεις μνήμη στα σκοτεινά μέρη....