Είμαστε όλοι ένοχοι

Η Μέση Ανατολή, το μέτρο των πραγμάτων, ο ομφαλός του κόσμου λύθηκε

“Έτσι με πλαίσιο γύρω το ταβάνι πολύ θα αρέσω” σαγηνευτικά ψιθυρίζει ο ποιητής ενώ οι βόμβες πέφτουν βροχή στο λίκνο της μνήμης, στην απαρχή της λαλιάς και του πολιτισμού.

Η Μέση Ανατολή, το μέτρο των πραγμάτων, ο ομφαλός του κόσμου λύθηκε και οι στοργικές μαίες απουσιάζουν από το έτος ένα και μετά. Κανείς δεν αναλαμβάνει να συμπληρώσει το κενό με ουσία φιλεύσπλαχνη....

Οι χάρτες αναποδογύρισαν τετραγωνίζοντας την ελλειπτικότητα, όλα ξεχνιούνται στην δίνη φλύαρων σχολίων εκφωνητών προαναγγελθέντων θανάτων, στον καθρέπτη νέων εξανδραποδισμών, είμαστε όλοι ένοχοι, μέτοχοι – αμέτοχοι....

Το αίμα δε ξεπλένεται με αφρόλουτρα από τις εκπτώσεις, τα τηλεοπτικά προγράμματα δεν εκπέμπουν πλέον με πειστικότητα, κανείς δεν μας νανουρίζει πια....πρέπει κάτι να γίνει στην κοιμισμένη πολιτεία....

Βομβιστές αυτοκτονίας οι σκέψεις που αντιλαλούν στο κενό, στο περιθώριο του διαφημιστικού διαλύματος ίσως συναντηθούμε....ίσως αγαπήσουμε ο ένας τα τραύματα του άλλου, αιώνιος πόλεμος, αιώνια νάρκη....