Ανθρώπινη ασπίδα

Ανθρώπινη ασπίδα έγιναν οι φίλοι μου,

να περισώσουν ότι προλαβαίνουν από ένα πρόσωπο οικείο...

 

Tην ισοπέδωση να αποτρέψουν προσπαθούν.

Μέσα στα συντρίμμια μόνο αλλόφρονες ευφραίνονται.

Δες πως χορεύουν!

Ο κόσμος περιστρέφεται χωρίς σκοπό,
της απουσίας γλυφό νερό το αίμα από το πουκάμισο ξεπλένει.

Στην θέση που χτυπούσε με λαχτάρα η καρδιά
τώρα μια κόγχη μου ανταποδίδει το βλέμμα μέσα σε νυχτερινό καθρέπτη....

Ανθρώπινη ασπίδα έγιναν οι φίλοι μου,
να με κρύψουν από το δικό μου επίμονο μάτι παλεύουν...

Δες πως χορεύουν οι σκιές πένθιμα και σιωπηλά....
Τώρα ξεμακραίνω πάλι μέσα στον παγωμένο αέρα...