Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πολιτική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πολιτική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Μια νέα μορφή πολέμου


















 Ίσως ο μόνος τρόπος για την κοινωνία να αντιμετωπίσει την δικτατορία της “οικονομίστικης” πραγματικότητας και την παντοκρατορία των εταιρειών...

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Θα έπρεπε να καίμε χαρτονομίσματα στο Σύνταγμα


Είναι ξεκάθαρο ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση στην χώρα και την κοινωνία είναι η γενιά των γονιών μας.

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Η “πρώτη φορά αριστερά” στην προκρούστεια κλίνη του αστικού κράτους



Το δημοψήφισμα αν μη τι άλλο ήταν ένα καμπανάκι αφύπνισης για το μαζικό κίνημα που όμως αν δεν εκμεταλλευτεί την δυναμική που δημιουργήθηκε θα παραμείνει μια κούφια ψήφος στο άνευρο θέατρο που ονομάζεται σύγχρονη αστική δημοκρατία.

Στην πολιτική όπως και στην ιστορία υπάρχουν δύο ροές τουλάχιστον, που τρέχουν κάποιες φορές παράλληλα η μία με την άλλη, ενώ κάποιες φορές κινούνται σε αντίθετη φορά. Η πολιτική που ασκείτε σε κρατικό και διακρατικό επίπεδο, πολλές φορές, δεν ταυτίζεται με την πολιτική που αφορά στις αλλαγές που επιδιώκουν οι πολίτες στις ζωές τους. Αυτή η συνθήκη αποτελεί την καρδιά του οξύμωρου μιας αριστερής κυβέρνησης σε ένα αστικό κράτος.

Μπορεί οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να ήταν και να παραμένουν αγνές ως προς τις διεκδικήσεις και τα οράματα της αριστεράς, αυτό όμως που δεν φαίνεται να είχε αντιληφθεί ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι ότι το αστικό κράτος είναι μια “προκρούστεια κλίνη” για την πολιτική της βάσης και των κινημάτων.

Επιπλέον δεν φαίνεται να εκτίμησε το γεγονός ότι η εξουσία στην ριζοσπαστική αριστερά δεν πρόκειται να δοθεί μέσα στο υπάρχον σύστημα, άπαξ και δεν απεμπολήσει τον όποιο ριζοσπαστισμό της.

Τα ίδια τα “χέρια” και τα “πόδια” του αστικού κράτους λακτίζουν και ραπίζουν την κυβέρνηση που θα τολμήσει να αλλάξει τους κανόνες και φυσικά η τέταρτη εξουσία, τα ΜΜΕ συμμετέχουν στην πάταξη κάθε ριζοσπαστικής προσπάθειας με μεγάλη ζέση και προθυμία, όπως διαπιστώσαμε άλλωστε πρόσφατα.

Είναι τουλάχιστον αστείο λοιπόν, να θεωρεί κάποιος ότι μια κυβέρνηση σε καθεστώς αστικής δημοκρατία (έστω και της “πρώτης φοράς αριστερά”) θα δώσει λύσεις σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα εργασιακά δικαιώματα, τις σχέσεις εξουσίας και την ταξική ανατροπή. Είναι γελοίο οι εργαζόμενοι-ες, οι άνεργοι-ες και οι φτωχοί-ες να εναποθέτουν την μοίρα τους στα χέρια επαγγελματιών πολιτικών, όταν η μόνη πολιτική λύση που υπάρχει για αυτά τα ζητήματα θα δοθεί από το χέρι των πολιτών, των πολιτικών υποκειμένων.


Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Η αγοραφοβία του Σκρούτζ



Το πλήθος, ως μήτρα των πολιτικών εξελίξεων επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας.

Με το δημοψήφισμα και την πολυεπίπεδη κινητοποίηση που πυροδότησε, επανεμφανίζεται η αίσθηση του "Εμείς" σαν βίωμα στα σώματα που συναντιούνται στον δρόμο.

Η ιδιώτευση ξανά-αποκτά την αρχαία της έννοια αυτή του idiot όπως μεταφέρθηκε στην αγγλική γλώσσα.

Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι μια νίκη της πολιτικής, έστω και μικρή, απέναντι στην απολυταρχία του οικονομικού συστήματος.

Το σιωπηλό μέχρι τώρα πλήθος, υποκινούμενο από τις φυσικές συνέπειες του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου που ξεδιπλώθηκε σε όλο του το μεγαλείο τα τελευταία 20 χρόνια, αποκτά ξαφνικά επίγνωση του διαχωρισμού που προκύπτει ανάμεσα στην αστική τάξη των λίγων και στην τάξη των φτωχών.

 Μια αντιπαράθεση ξεκάθαρη, ένας αγώνας ζωής και θανάτου ανάμεσα στους πολλούς, που επωφελούνται από τα κοινά αγαθά και τους λίγους που τα διεκδικούν για δικό τους όφελος και εκμετάλλευση.

Αυτοί οι νέοι αστοί αποκτούν σταδιακά ένα χαρακτήρα, σαν κοινωνική τάξη, που θυμίζει τους καπιταλιστές του 18 αιώνα. Ένα είδος δηλαδή μεταμοντέρνων Σκρούτζ. Μόνο που ετούτοι εδώ οι κοσμοπολίτες “καρχαρίες” είναι πιο απάνθρωποι από τους προπάτορες τους, καθώς δεν ελέγχουν μόνο τα μέσα παραγωγής, αλλά σαν τους φεουδάρχες αριστοκράτες του μεσαίωνα επιδιώκουν να αποκτήσουν έλεγχο πάνω στην γη που πατάει το εργατικό δυναμικό, πάνω στο νερό που πίνει και τον αέρα που αναπνέει.

Το δημοψήφισμα έρχεται τώρα να αναγνωσθεί σαν ένα μήνυμα προς αυτές τις επιβεβλημένες ελίτ, παρά τις διαφορετικές αφετηρίες των αρνήσεων και την πολυπλοκότητα της κουλτούρας της αντίστασης.

Το μήνυμα αυτό θα αντηχήσει σήμερα σε όλο τον πλανήτη και θα δώσει ελπίδα σε όλους αυτούς που κουβαλούν το βάρος του κόσμου.

“Άρχοντες ! Αφού δεν αφουγκραστήκατε τον θρήνο μας και κλείσατε τα μάτια στην δυστυχία μας τώρα θα αναγκαστείτε να ακούσετε την οργή μας!"

“Ο βασιλιάς είναι γυμνός” και η μέρα έφτασε που εμείς, το 99%, οι πολλοί, το πλήθος, θα δώσουμε ένα μάθημα στους λίγους και τρομαγμένους....ΟΧΙ Δεν φοβόμαστε, ΟΧΙ Δεν σκύβουμε το κεφάλι, ΟΧΙ Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι!

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

“Αν κάνεις λάθος την γάμησες”- Ένα πιθανό τηλεπαιχνίδι - Προσεχώς στις οθόνες σας


Ένα πιθανό τηλεπαιχνίδι προσεχώς στις οθόνες σας

Σενάριο: Ο παρουσιαστής υποδύεται ένα δάσκαλο της εποχής του Μεταξά με πολύ σκληρές παιδαγωγικές μεθόδους.

Θα φοράει αυστηρά ρούχα με μια τάση προς το militair και θα κάνει λεπτολόγες ερωτήσεις πάνω στην ύλη σχολικών εγχειριδίων της εποχής του 1930 σε σημερινούς παίχτες.

Θα είναι επίσης χαιρέκακος και σαδιστής και θα προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει τους παίχτες να αποτύχουν.

Αν κάποιος αποτύχει να απαντήσει σε τρεις ερωτήσεις θα υποβάλλεται σε ένα μικρό ηλεκτροσόκ με συσκευή μπαταρίας 28 volt έχοντας όλες τις κάμερες στραμμένες στις αντιδράσεις του.
Δεν μπορώ να φανταστώ ποιο θα είναι το έπαθλο...


Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Εναρκτήριο Λάκτισμα




Πόσο καιρό ζούμε τώρα στην σκιά του όρους της κατάθλιψης. Πέντε μόλις μέτρα είναι το σκοινί από την λαιμαριά έως το βαρέλι της ύπαρξης μας.
Πόσο γκρίζες και μοναχικές είναι οι ώρες του μόχθου μας, πόσο πικρό το ψωμί στα χείλη μας.

Θαρρείς και σε έναν αιώνιο εφιάλτη, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την απαξίωση για προσκεφάλι.



Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι εμείς και οι δυνάστες μας πίνουμε από το ίδιο πικρό νερό.
Όμως όλοι και όλες ζούμε καθημερινά την διάψευση αυτού του μυθεύματος.

Η κρίση δεν αγγίζει όλους μας σε αυτή την κοινωνία, ούτε υπάρχει κάποιο φάρμακο-πανάκεια που να γιατρεύει την αρρώστια όλων μας ισόποσα.

Παρά τις ψευδαισθήσεις το ποτάμι συνεχίζει να έχει δύο όχθες και εμείς παραμένουμε σε αυτήν που το χορτάρι είναι ξερό, το έδαφος άγονο και στείρα η ελπίδα.

Πέρασα στην άλλη πλευρά να για να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα.
Σώπασα, βούλιαξα στην σύγχυση, συντάχθηκα με εθνικά όνειρα και αυταπάτες κοινωνικής συναίνεσης και ομοψυχίας.

Όμως χθες το βράδυ, κάτι σαν να ξύπνησε μέσα μου. Βγήκα χαράματα στο δρόμο με την ανησυχία για σύντροφο και συνάντησα το κρυφό πουλί της άνοιξης σε ένα έρημο πάρκο της Κυψέλης.

Πως μπόρεσες μου είπε, να εναποθέσεις τις ελπίδες και τις προσδοκίες σου σε ένα άγνωστο θεό; Πως αφέθηκες να πιστεύεις ότι η λύτρωση έρχεται από τον ουρανό; Οι μόνοι που κάθονται δίπλα στο θρόνο είναι οι φρουροί του βασιλιά.

Ξυπνήστε λοιπόν! Κατά την Άνοιξη της συνειδητοποίησης, οργανωθείτε με κάθε τρόπο.

Το τέρας που έρχεται να μας φάει.

Κάτω από τον ζυγό οργανωθείτε .
Γιατί ο ζυγός μέρα με την μέρα γίνεται πιο δυσβάσταχτος για τον καθένα και την καθεμία ατομικά.

Καμία κυβέρνηση, δεν θα πάρει αυτό το βάρος από πάνω μας.
Ποιος θα μείνει να κινεί, με τα κουπιά της ξεφτιλισμένης εργασίας, την γαλέρας;
Μόνο εμείς για εμάς μπορούμε να αποτινάξουμε αυτό το βάρος.

Οργανωθείτε κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών σας, όσο και αν προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι είναι κοινά με τα δικά σας, δεν είναι!

Ακόμα και ο μικρο-μεσαίος ρουφάει το αίμα μας καθημερινά με την ελπίδα το δικό μας μεδούλι να γίνει το καύσιμο για την νέα επέκταση.

Οργανωθείτε κόντρα στον μεσαίωνα που παρελαύνει, γα να μην ζήσουμε και πεθάνουμε σαν δούλοι.


Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Αστερίσκοι σε ευρωπαϊκά φιρμάνια απαξιώνουν τη δημοκρατία






Γιατί η κυβέρνηση δεν τόλμησε για το κάτι παραπάνω; Ακόμα και αν αυτό θα έφερνε την ρήξη με την Ευρώπη, όταν ήξερε ότι έχει τον λαό με το μέρος της.

Η νέα συμφωνία που ουσιαστικά είναι η παράταση της παλιάς με τους ίδιους όρους, και κάποιους νέους αστερίσκους, που στο γενικότερο πλαίσιο μοιάζουν σαν ικεσίες και όχι σαν απαιτήσεις, έρχεται να αποδείξει ότι δεν έχει σημασία τι θέλουμε εμείς οι πολίτες, αυτοί που ψηφίσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να συγκρουστεί και όχι απλά για να κάνει μια συμφωνία από τα ίδια.

Βέβαια πρόκειται για εξάμηνη παράταση θα πει κάποιος.
Βέβαια αυτή την παράταση θα την έπαιρναν και οι προηγούμενοι.
Το κακό είναι ότι με αυτή την συμφωνία ξεπλένει και τους προηγούμενους, που βαρύνονται με πολύ περισσότερα από απλά μια κακή συμφωνία.

Επιπλέον, ίσως το χειρότερο αποτέλεσμα αυτής της υποχώρησης να αποδειχθεί η προφητία του ίδιου του Βαρουφάκη ότι αν αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά ακολουθεί η Χρυσή Αυγή.
Δεδομένου του αντί-ευρωπαϊκού κλίματος που επικρατεί στην χώρα, και του όλο και αυξανόμενου εθνικισμού, αν τα βάσανα των Ελλήνων συνεχιστούν τότε αναπόφευκτα θα στραφούν στα πολιτικά μορφώματα που προτάσσουν τον αντί-ευρωπαϊσμό.

Οι μετανάστες θα υποφέρουν ακόμα περισσότερο και όλο το οικοδόμημα θα πάει κατά διαόλου μεριά.

Ο 'Ελληνας είναι καλόπιστος και φανατίζεται εύκολα, το θέμα όμως πέραν του κοπαδικού κλήματος, είναι να αξιολογήσουμε στην ουσία της , την προσπάθεια αυτής της κυβέρνησης, όταν αυτή ευοδωθεί στα εσωτερικά μέτωπα.

Με μνημόνιο ή χωρίς το θέμα είναι που πέφτουν τα βάρη και αν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, αν η πολιτεία και τα εκτελεστικά της όργανα σέβονται τα δικαιώματα των πολιτών κλπ.

Όλα αυτά τα έχει υποσχεθεί η τωρινή κυβέρνηση, και αν δεν τα πράξει αυτό θα σημαίνει ότι η ίδια απαξιώνει, ή αποδέχεται την απαξίωση της δημοκρατίας

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Η μεγάλη συσσώρευση

"Όταν βγαίνει λίγο νερό συμβαίνει γιατί από κάποια άλλη δίοδο ρέει περισσότερο".
Η μεγάλη συσσώρευση πλούτου δεν είναι αποτέλεσμα σκληρής εργασίας αλλά πλιάτσικου.

"Όποιος πρόλαβε έλαβε και όποιος τόλμησε πήρε".....

Αμείλικτοι οι κανόνες της κατανομής του πλούτου στον πλανήτη, την Ευρώπη και την χώρα μας κατά αναλογία.

Είναι όμως αυτός, όπως διατυμπανίζουν οι “ιεροκήρυκες του εφικτού”,  ο μόνος τρόπος που μπορεί να υπάρξει; 

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Αναρχικοί vigilante και η ασυλία των ισχυρών




Θα πάει να σπουδάσει ο Ρωμανός αν του δοθούν εκπαιδευτικές άδειες;
 ρωτούν πολλοί  «συνετοί» και «σοβαροί» αναλυτές στην χώρας μας. 



«Θα πάρει το καλάσνικοφ» λέει ο προοδευτικός Μπουτάρης, «δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά!».

Παράλληλα κανείς από τους σοφούς άνδρες και γυναίκες της σύγχρονης πολιτικής τάξης στην  Ελλάδα δεν διερωτάται:

γιατί ένας τόσο νέος άνθρωπος διακατέχεται από τόσο μεγάλο πάθος για το ολοκληρωτικό παρανάλωμα του κόσμου";

Του κόσμου που αυτοί οι λαλίστατοι “δηλωσίες” πρεσβεύουν ακόμα και αν δεν τοποθετούνται συνειδητά με την ιδιότητα πρέσβη.

Η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια όλων, ηλίου φαεινότερο, και ως εξήγηση αναλογεί ίσως στο σύνολο του επαναστατικού βίου στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας.

Αδικία συγκαλυμμένη και συνενοχή

Το «μαζί τα φάγαμε» δεν είναι ένα ακριβές σχόλιο, γιατί το σωστό θα ήταν το «μαζί θα τα τρώμε εις τους αιώνες των αιώνων αμήν».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ειδική μεταχείριση κάποιων κοινωνικών «εταίρων», ακόμα και όταν «υπήρξαμε αμείλικτοι απέναντι στην βάση των ψηφοφόρων μας».

Κάποιους θα έχει τελικά ως συνδαιτυμόνες η εξουσία, κάποιους από τους απλούς, τους μπινέδες, του πολλούς, γιατί από τους λίγους έχει τους στάνταρ.

Αυτούς που φοβούνται να γράψουν για αυτούς οι δημοσιογράφοι μετά τον νόμο Βενιζέλου!

Πρόσφατα μια από τις μεγαλύτερες Βρετανικές εφημερίδες δημοσίευσε άρθρο με κεντρική φωτογραφία Προέδρου μεγάλης ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας, που ουσιαστικά τον φωτογράφιζε ως κατηγορούμενο για εγκληματική οργάνωση μαζί με άλλους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Και εκεί που τα κιτρινιάρικα μ.μ.ε υποτίθεται ζουν και ανασαίνουν για αποκαλύψεις, ξαφνικά έπεσε μεγάλη μούγκα…......

Από την άλλη βέβαια, δεν υπάρχει μαλακία που να δημοσιεύεται σε ξένο μέσο που να μην τρέχουν να μας το πλασάρουν σαν υπέρτατη σοφία, πόσο μάλλον όταν τα περισσότερα δημοσιεύματα για το χάλι μας παίζει να είναι πληρωμένα ρεπορτάζ ή άρθρα από το φοβερό ελληνικό κυβερνητικό think tank.

Αναρχικοί vigilante και ατιμωρησία των ισχυρών

Όταν λοιπόν οι περισσότεροι νοήμονες και μη πολίτες της χώρας, αντιμετωπίζουν με κυνισμό την διαπλοκή και την ατιμωρησία των ισχυρών, γιατί να δείχνουν την οποιαδήποτε πίστη στο πολίτευμα;

Ζούμε σε μια μικρή χώρα που όλα μαθεύονται αργά ή γρήγορα. Η διαπλοκή και η αμετροέπεια ταΐζουν αρκετά στόματα αλλά ακόμα και στις μέρες που ζούμε, που είναι μέρες ετοιμοθάνατες, υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι από “άλλη πάστα”.

Πικρή και αναπόφευκτη συνέπεια του εμφυλίου, οι αδικημένοι αλλά περήφανοι, οι έξυπνοι αλλά φτωχοί, οι πλούσιοι αλλά όχι “μπουκωμένοι”, θα διεκδικούν ξανά και ξανά δικαιοσύνη και κάθαρση.

Έναν εξαγνισμό της κοινωνίας από όλους τους “προέδρους”, και τους λοιπούς δεινόσαυρους της πολιτικής και οικονομικής λούμπας, που είναι η χώρα μας.

Για όσο θα υπάρχουν “πρόεδροι” λοιπόν θα υπάρχουν και “Ρωμανοί”, και σε αυτό τον φαύλο κύκλο, απαξίωσης του πολιτεύματος, είναι η δημοκρατία που ακούγεται σαν ανέκδοτο.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

«Είμαι υπέρ της βίας από όπου και αν προέρχεται»



«Είμαι υπέρ της βίας από όπου και αν προέρχεται»

Η ολοκληρωτικότητα μιας θέσης έχει πάντα ένθετο τον παραλογισμό.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την αρνητική θέση της παρούσας πρότασης.

Σκοπός του πολιτικού σουρεαλισμού είναι να αποκαλύπτει αυτό τον παραλογισμό και να τον καθιστά έκθετo.


Σε εποχές απόλυτου νομιμοποιημένου και θεσμικού παραλογισμού ο σουρεαλισμός στο πολιτικό επίπεδο είναι μια δόκιμη αντίδραση, καθώς είναι αφελές και παρωχημένο να προτάσεις  τριαντάφυλλα στα όπλα.



Είναι προτιμότερο να φλερτάρεις εριστικά και προβοκατόρικα με την κτηνωδία και το γκρρρρρροτέσκο.



Είναι η λογική του τέρατος που τρομάζει όταν αντιπαρατίθεται με τον καθρέπτη,

η λογική των διαδηλωτών που μπροστά στις δυνάμεις καταστολής ανοίγουν μόνοι τους τα κεφάλια τους,

η αποστροφή του βρικόλακα που βαρυστομαχιάζει και αηδιάζει από το πλεόνασμα αίματος.


Μια εθνο-μεθοδολογίκή αποδόμηση των πολιτικών καταφάσεων και στεγανών,
καθώς η αντίφαση και η σύγχυση είναι η μήτρα της νέας σύνθεσης.


"όπου προέρχεται από  υπέρ της βίας και αν Είμαι"

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

ξένος στην ίδια σου την χώρα



Το να αντιλαμβάνεσαι ότι ο λαός, του οποίου μέρος είσαι, έχει μια πολύ χαμερπή θώριση της ζωής και της κοινωνίας, πάσχει από το πάθος της συναισθηματικής και ηθικής κενότητας και διέπεται από πολιτισμικά κόμπλεξ και έλλειψη στοιχειώδους παιδείας, είναι διαπιστώσεις που μπορούν να σε οδηγήσουν στην  αλτρουιστική μεγαλοψυχία και στην σκέψη ότι ο λαός σου χρειάζεται μόρφωση και εκπαίδευση. Όταν διαπιστώνεις όμως ότι αυτός ο ίδιος απαίδευτος και αμόρφωτος λαός, δαγκώνει το χέρι των ανθρώπων που προσπαθούν να του προσφέρουν αυτά τα δώρα και επιλέγει συνειδητά το σκοτάδι τότε μόνο η απόγνωση μένει, καθότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος καημός από το να νιώθεις ξένος στην ίδια σου την χώρα.