Γάργαρο νερό

Με την μέγγενη του νόστου στο μυαλό

σαν παιδί αποζητώ ένα ακόμα άγγιγμα,

Χωρίς σκοπό

'Επρεπε να φτάσω σε ήρεμα νερά

την περηφάνια μου για να απολέσω,

το όνομα σου έγραψα σε χαρτί

και από τις δυνάμεις του κάτω κόσμου

ζήτησα να συντροφευτώ ξανά.

Μοναξιά

Ζαχαρωτό το φως που σκοντάφτει στο περβάζι

της λησμονιάς το διάστημα απέραντο,

για την αντανάκλαση αυτού του φωτός

στην ματιά σου προσδοκώ,

μα εσύ πνίγεσαι σε μια αφρισμένη καρδάρα κρασί

Κυκλάμινο

Μέσα στο κυκλάμινο του φθινοπώρου κοιμάται η αγάπη.

Ίκαρος

Πολλά υποσχόμενος νέος,

με το πέρας του χρόνου όλες οι υποσχέσεις έμειναν ανεκπλήρωτες.

Ο νέος άνθρωπος

Ο ελεύθερος άνθρωπος, τοπίο στην ομίχλη

στους πόλους της Γης, δίχως ορατά σύνορα

περιπλανιέται ανέπαφος από την πλάνη αυτού του κόσμου

με σκέψη αιχμηρή, τα χνάρια που αφήνει

σινιάλα γίνονται για τους επόμενους

που στο μονοπάτι θα βρεθούν.

Η βασιλεία των ουρανών

Καπνίζει το τσιγάρο φράζοντας λίγο περισσότερο τις αρτηρίες...

Η τριάδα

Μπλέκονται τα κορμιά στην τριάδα της εκπλήρωσης.

Οι αναπνοές σκάβουν τα κορμιά ανακαλύπτοντας νέες διαδρομές

κάτω από το δέρμα...

Η σκιά

Φωλιάζει μέσα μου η σκιά

σε ξεχασμένο μέρος του εαυτού μου

ενθρονίστηκε πριν από χρόνια,

Διαφορετικά δεν ξέρω να αναπνέω.

Πόδια γρήγορα, που σημειωτών βαδίζουν, μην μπορώντας να αποφύγουν το έρπων σκοτάδι.

Του εφιάλτη την ώρα είμαστε όλοι ίδιοι, γυμνοί και αδύναμοι μπροστά στο τέλος των υποσχέσεων.

Στο τέλος του δρόμου

Στο τέλος του δρόμου, στυγνός ο απολογισμός

βότσαλα του καλοκαιριού κατρακυλούν στις χαράδρες του χειμώνα.

Λυκαυγές

Ο πόλεμος πιο γρήγορα από τις σφαίρες ταξιδεύει

σε άμμο κινούμενη αθώα μέλη παιδιού κυνηγημένου

να παραβγούν το χαμό μάταια παλεύουν

Την τελευταία Κυριακή

Την τελευταία Κυριακή

τα σύννεφα απλώνονται βαριά πάνω απ' τις σκέψεις

κλεμμένα βιβλία σε περιγελούν και πως να τα διαλέξεις;

Από βιβλιοθήκη κακόβουλη αρπαγμένα

αδιάβαστα και θλιβερά στοιβάζονται σε ράφια σκονισμένα

Θεά προδομένη

Η Ίσιδα γυμνή από την γη ξεπροβάλει

στα χρώματα της Ίριδας λουσμένη

απ' τους πολλούς ξεχασμένη

με φίδια και λουλούδια ζωσμένη

Ο Κρισναμούρτι μας πρόδωσε

Ο Κρισναμούρτι μας πρόδωσε

μα η αλήθεια δεν αλλάζει

και ας φθείρονται τα πρόσωπα

το νερό στο αυλάκι παραμένει

Νυχτερινή Πτήση

Είδα στον ύπνο μου πως πετούσα

Πάνω από δυσθεώρητες αβύσσους

Και τα φτερά μου αόρατα ήταν

Όπως της ψυχής ο πόνος

Αθέατος είναι για τα μάτια των πολλών

Μέρες ενός υπαλληλάκου

Νερό που γεμίζει τις χούφτες μου

εκλιπαρώ

τον καιρό και τους νεκρούς μου φίλους καλώ

Τίποτα δεν χάνεται

Ένα πρωινό, καιρός άστατος, σαν αμπέλι ξέφραγο σαν μπουκιά μισοφαγωμένη.

Ο χαμός του Νάρκισσου

Για χρόνια το είδωλο του αναζητούσε

Σε προσώπων αλλότριων το καθρέφτισμα

Μπροστά στην αυταρέσκεια έμαθε να ξαποσταίνει

Της νιότης η ασύδοτη φύση

Νύχτα

Στριφογυρίζει στα κλινοσκεπάσματα  θέληση ονειρική,

να συναντήσει την δίδυμη όψη νοσταλγεί

αυτή που κατοικεί στου βουνού τα ριζά,

με μάτια κλειστά,

από κοινού στα πέρατα του ύπνου να πετάξουν

Η Επικράτεια κυκλοφορεί σε βιβλίο

Με χαρά σας ενημερώνω για την πρώτη έντυπη έκδοση ποιημάτων από την επικράτεια του μηδενός.

Επιθυμία

Στην πιο ψηλή κορυφή ανέβηκε η επιθυμία, αφού ξεθάφτηκε από το βάρος ημερών ημιθανών και με αμαρτήματα βεβαρημένων.