Ψάχνουν στα τυφλά

Ταραγμένος ο ύπνος τις νύχτες του Γενάρη.... 

Πως πλησίασε τόσο ο ορίζοντας;

Λεπτά τα όρια ανάμεσα σε αυτή τη ζωή και σε όσες πέρασαν από πάνω μου.

Μια ανάμνηση κίβδηλη, άγος και νόστος κονταροχτυπιούνται στο κατώφλι της συνείδησης.

Μάτια κλειστά, σαν ήλιος σκοτεινός αποκαλύπτουν την πικρή αλήθεια....

Μόνο σε όσους ψάχνουν στα τυφλά... 

Πηγαίνουν γυρεύοντας και αυτό που βρίσκουν δεν αρέσει σε κανέναν.

Από όνειρα παράξενα παρασύρεται η βροχή.... 

Ποτάμια σχηματίζονται από τα δάκρυα χαμένων παιδιών.... 

Ρυάκια που ανεβαίνουν προς την πηγή, να βρουν την αρχή του κακού επιδιώκουν αλλά αποτυγχάνουν οικτρά....