Ραχοκοκαλιά

Απηύδησε το πετσί μου με το περιεχόμενο του, να με αφήσει σύξυλο και γυμνό θέλησε. Στα κύματα, κατοικία ψαριών και οστράκων να γίνει. Αρκεί να απουσιάζει από το παρόν.

Ρώσσοι και Άραβες

Στο δρόμο σε κοιτώ και κάνω ότι δεν σε βλέπω, αλλάζω πεζοδρόμιο όχι για λόγο συγκεκριμένο. Δεν με έβλαψες ποτέ απλά δεν θέλω να με δουν μαζί σου.

ψίχουλα μην χαθούμε

Μια λεπτή γραμμή…νοητή σαν τον ορίζοντα 

πιο μακριά να φτάσουμε

κρούουμε τα ακροδάχτυλα μας ρυθμικά

Ανάμεσα σε εμάς και τα άγονα χωράφια

 Θα ανοίξεις τα μάτια σου νωρίς ένα πρωί και οι μαινόμενες εικόνες στην οθόνη θα διακωμωδούν την ύπαρξη τους.

Kαλό τέλος

 

\

Στον παιγνιδό-κόσμο σου τα δέντρα έχουν λαλιά. Στην σιγαλιά με κόκκινα φεγγάρια βαυκαλίζομαι. Έχει καλό τέλος αυτή την φορά;

Mοιρογνωμόνιο της τύχης

Πως να ορίσω την απόσταση

με το παράδοξο μοιρογνωμόνιο της τύχης μου; Ματαιοπονώ μετρώντας κύματα

και του αέρα τις αναπνοές.

Στο άλγος κείτεται η ελπίδα

Να εκτρέπεις το νερό από το αυλάκι,σαν άνθρωπος

να βρίσκεις λύση, σε δεσμώτες της πολύβουης μέρας

μια γουλιά να προσφέρεις.

Θάλασσα κατήφορος

Αεικίνητο σκαρί

ζεσταίνει τον αέρα

τριβείο μοιάζει του κορμιού 

φρένο της κρύας μέρας

διάλεξε τον δρόμο...

Όλα τα πρωινά ας μεταμορφωθούν σε πυγολαμπίδες

τέρατα και σεξ

με τον κώδωνα της απελπισίας δονούνται οι μέρες

και οι νύχτες προς ενοικίαση

προσφέρονται και αυτές

Αίνιγμα

Ζούμε κάτω και πιο χάμω

Και ας μας κάλεσαν σε γάμο

Βράζουν και  τα σωθικά μας

Ποιο είναι το όνομα μας;

οι ώρες

ο έρωτας είναι λέει η τροφή των φτωχών και το τρόπαιο των πλουσίων. Για αυτά που νιώθουμε ντροπή πρέπει να μιλάμε περισσότερο, πριν ανατείλει ο ήλιος που κυνόδοντες φέρει.

Πρωινή βάρδια

Ξεχάσαμε την πρωινή βάρδια

και σε λαγκάδια καθηλώθηκαν τα σκάφη μας.

Εν μέσω αίθριου καιρού

και τολμηρών μηχανευμάτων,

στο βαλτοτόπι των νευμάτων

περιμένουμε μέχρι νεοτέρας.

συνδετικός κρίκος

Μην ξεχνάς να πίνεις από την πηγή, όταν θα βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά του μεσημβρινού,

Τα τείχη της Ιεριχούς

Να θυσιάσεις τι;  Ρωτάει το μικρό πετούμενο που ψιθυρίζει κρυφά σε κάθε αυτί.

Συμφωνία για δίδυμο αδελφό νεκρό

Στην παλιά κιθάρα, μόνιμα απούσα η χορδή η στερνή, αυτή η χάλκινη ευθεία παράμετρος με την απουσία της με διαίρεσε, και το ένα κατακερματίζει σε πολλά κομμάτια, κρύσταλλα τετάρτια.

Αν την κλίμακα τελειώσω και τις χορδές σε συγχορδία παντρέψω (αγκάλιασμα λυτρωτικό μετά από χρόνια απουσία),  ίσως τότε και αυτή η ψυχή, πατέρα δίδυμος αδελφός, χρόνια νεκρός και ξεχασμένος, σαρκωθεί μέσα μου, τα αλλότρια  σμίξει και τα κομμάτια τα πολλά σε ένα θα ενώσει. 

τα τύμπανα

όλα τα τύμπανα

 που έκρουσες κάποια χρονική στιγμή

αντηχούν σε ένα διάστημα 

άπειρης αντανάκλασης

νότες μπερδεμένες με λέξεις και εικόνες

συντάσσουν ένα ψηφιδωτό μνήμης

που στο κέντρο του 

αναπαύεται η αυτό-αντίληψή

ένας άνθρωπος 

σχηματισμένος από προσδοκίες

στο πεντάγραμμο

και χάλκινες παιανίζουσες παραφωνίες

με την συμφωνία να στρώνει το δρόμο 

για όλες τις επόμενες διαφωνίες

και την σύζευξη διαρκείας

να ενσωματώνει τις πάντοτε παρούσες 

και καταλυτικές μνήμες του ρομαντικού έρωτα

Το Σπίτι τη νύχτα

H μοτοσυκλέτα επιτάχυνε και ο άνεμος την χτυπούσε με μανία. Τα μακριά μαλλιά του οδηγού μαστίγωναν τον συνεπιβάτη του. Αυτός προσπαθούσε να κρατηθεί πάνω στην μηχανή που έτρεχε στους έρημους δρόμους της νύχτας.

Θυσία ηδονής ιδιωτικής

 

Μυρμηγκοφωλιές ολόκληρες ξεκλήρισα στα νιάτα μου, που έμοιαζαν με γερατειά.

Με τέλεια τη μοίρα

Με τέλεια τη μοίρα, να επικαλεστώ τα θεία δεν είναι αρκετό.

Μην χάσουμε το σπόρο

Στον ανάποδο του καθρέπτη κόσμο, σαν ξεβραστείς, μέσα από θαλασσοπορεία άγρια και εκδικητική,

Mε προσμονή παιδιού

 

Σαν νερό την χαρά μέσα από τα χέρια την χάνω.

Γίνεται άμμος που κολλάει στα βήματα μου

και δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω,

είναι ένα λάθος που επαναλαμβάνω.

Στην άδεια χώρα

 
Το περσινό καλοκαίρι μελανό μανδύα φορούσε,

φέτος μας επισκέφτηκε ξένος ο καιρός.