Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020

Ανθισμένες πορτοκαλιές

Τις ανθισμένες πορτοκαλιές μέσα μου θωρώ

με μάτια υγρά, ορθάνοιχτα...


Από το μονοπάτι ξεστράτισα πολλές φορές,

το ξένο περιβόλι κατάπιε την μιλιά μου.


Τον ανθό, τον ανθό απάντησα που η νύχτα στην αγκαλιά της κρύβει.

Με την σκιά μου ενώθηκα, στο αιώνιο καλοκαίρι βαφτίστηκα.


Πάλι απ' την αρχή τον κύκλο στα όνειρα μου χάραξα,

τα όμορφα πράγματα μέσα του να περιζώσω.


Τα ξέχασα όλα, ξαναγεννήθηκα και ζοφερά συμβόλαια αρνήθηκα.

Την υπογραφή μου με αίμα δεν έβαλα στα κατάστιχα του πόνου.


Το παραμύθι θα ολοκληρώσω πριν ο χειμώνας την πόρτα μου χτυπήσει.

Γιατί έχω ξαναζήσει το ίδιο αφήγημα με άλλο πρόσωπο, με άλλη περπατησιά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου