Αίνιγμα

Ζούμε κάτω και πιο χάμω

Και ας μας κάλεσαν σε γάμο

Βράζουν και  τα σωθικά μας

Ποιο είναι το όνομα μας;

Χίλιες λέξεις μια κόψη

Πρόβατο και λύκος μαζί

Κλίμακα δίχως κλειδί

Ποιος θα μας φανερώσει;

Ποιος θα μας φανερωθεί;

Τραγουδάμε σαν τριζόνια

Στης αυγής τα γκρίζα αλώνια

Με μορφή πελεκητή

Ποιος θα μας παραδεχτεί;

Μόνο ο χρόνος θα μας δέσει

Και η μάσκα μας θα πέσει

Μόνο ο χρόνος το μπορεί

Να λειάνει την αιχμή

Να ξεπλύνει την ντροπή

Που κοιμάται η ουσία;

Που ξεβράζεται η μορφή;

Αίνιγμα είναι η ζωή

Και η κρίση μας τυφλή