Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Ραχοκοκαλιά

Απηύδησε το πετσί μου με το περιεχόμενο του, να με αφήσει σύξυλο και γυμνό θέλησε. Στα κύματα, κατοικία ψαριών και οστράκων να γίνει. Αρκεί να απουσιάζει από το παρόν.
Άδειο σακί χάσκει αυτό, μια περιβάλλουσα ατμόσφαιρα  που κλείνει μέσα της πολλά τσουβάλια. Άλλα φιλόδοξα και παραφουσκωμένα, άλλα ξέπνοα και μαζεμένα στην γωνιά.  Όλα παρελαύνουν τώρα σε μια λεωφόρο μηδενιστική. Στο τέλος του δρόμου, πολυδιαφημισμένος γκρεμός με φωτεινή επιγραφή, “προσεχώς ανάπτυξη”. Τι σαγηνευτικό ! Να μιλάς μέσα από τα στόματα των άλλων, να σκέφτεσαι και τα πρόσωπα να γίνονται καπνός, να απορείς και να βρέχει. Έρχεται στο μυαλό μια στύση άχαρη, καταδικασμένη να μένει υπανάπτυκτη. Με φοβίζει η σιγουριά του εγχειρήματος σας, ποτέ δεν υπήρξα βέβαιος για τίποτα. Όλα τα παλιά σπίτια κρύβουν καταπακτές, δεν υπήρξα ποτέ βέβαιος, αλλά είμαι απόλυτος πάνω σε αυτό:  "Τους πειναλέους τους φοβάμαι περισσότερο από τους χορτάτους. Τα απωθημένα τα συχαίνομαι περισσότερο από τα βίτσια." Με κατατρέχει η παραδοξότητα της ύπαρξης ενός μαλακίου που γνωρίζει ότι η ραχοκοκαλιά του, ο σκληρός πυρήνας της ύπαρξης του, μια μέρα θα γίνει το λημέρι κάποιου καιροσκόπου αρθρόποδου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου