Ο Κρισναμούρτι μας πρόδωσε

Ο Κρισναμούρτι μας πρόδωσε

μα η αλήθεια δεν αλλάζει

και ας φθείρονται τα πρόσωπα

το νερό στο αυλάκι παραμένει

Νυχτερινή Πτήση

Είδα στον ύπνο μου πως πετούσα

Πάνω από δυσθεώρητες αβύσσους

Και τα φτερά μου αόρατα ήταν

Όπως της ψυχής ο πόνος

Αθέατος είναι για τα μάτια των πολλών

Μέρες ενός υπαλληλάκου

Νερό που γεμίζει τις χούφτες μου

εκλιπαρώ

τον καιρό και τους νεκρούς μου φίλους καλώ

Τίποτα δεν χάνεται

Ένα πρωινό, καιρός άστατος, σαν αμπέλι ξέφραγο σαν μπουκιά μισοφαγωμένη.

Ο χαμός του Νάρκισσου

Για χρόνια το είδωλο του αναζητούσε

Σε προσώπων αλλότριων το καθρέφτισμα

Μπροστά στην αυταρέσκεια έμαθε να ξαποσταίνει

Της νιότης η ασύδοτη φύση

Νύχτα

Στριφογυρίζει στα κλινοσκεπάσματα  θέληση ονειρική,

να συναντήσει την δίδυμη όψη νοσταλγεί

αυτή που κατοικεί στου βουνού τα ριζά,

με μάτια κλειστά,

από κοινού στα πέρατα του ύπνου να πετάξουν

Η Επικράτεια κυκλοφορεί σε βιβλίο

Με χαρά σας ενημερώνω για την πρώτη έντυπη έκδοση ποιημάτων από την επικράτεια του μηδενός.

Επιθυμία

Στην πιο ψηλή κορυφή ανέβηκε η επιθυμία, αφού ξεθάφτηκε από το βάρος ημερών ημιθανών και με αμαρτήματα βεβαρημένων. 

Ξημέρωσε στον κήπο

Ζούσα εντός του χειμώνα. Για χρόνια περιφερόμουν σε παγωμένα τοπία. Αδαής ως προς το επικούρειο ζην, κυνικές παραδοχές κατέτρωγαν τα σωθικά μου.

Nεαροί παραβάτες

Γάργαρο νερό σε διψασμένο στόμα ήταν της νιότης τα όνειρα και το φευγιό ραμμένο στην φόδρα από τα σακάκια μας τα τσαλακωμένα.

Στα λιβάδια της άνοιξης

Να αφήσεις πίσω την πολύβουη πόλη

στα λιβάδια της άνοιξης να περιπλανηθείς

Αποθήκη

Τα φώτα αναβοσβήνουν στο δωμάτιο

έξι το πρωί και ο καφές πίκρισε

της αποθήκης το χαράκωμα περιμένει το κορμί σου

για εφτά ώρες ζεις με κωδικούς στο μυαλό

Με παίρνεις απ' το χέρι

Στο φόρεμα σου με έκρυψες για ένα χειμώνα

εκεί που φύεται η ανεμώνη

αφέθηκα δίχως λαλιά

να βλέπω τα περαστικά όνειρα

να σχηματίζουν σύννεφα χαμηλά

Όραμα ακριβό

Τα πόδια μου επιβραδύνουν στους βαλτότοπους της μέρας.

Kομματιάζουν πρόβατα

Κυοφορείται ένταση σε αποτυχημένων εραστών το προσκέφαλο

Τα παγόνια πέταξαν για το Βορρά

Ακόμα δείχνεις όμορφη και ας πέρασαν τα χρόνια

Οι υποσχέσεις του χειμώνα

Οι υποσχέσεις του χειμώνα

εξακοντίζονται σε απατηλά βοσκοτόπια της άνοιξης

Στην πηγή

Τις λέξεις ψάχνω για να περιγράψω τόπο εσωτερικό

καράβι παλιό

με μυστικά στα αμπάρια του καλά κρυμμένα

την σκόνη μην αναταράξω μεριμνώ

και την σιωπή αναδέψω

Το μοτίβο

Η ποίηση ανθίζει χημικά και οι δρόμοι διασταυρώνονται αιφνιδίως,

τα σχέδια επαναλαμβάνονται αιωνίως στης σκέψης το μωσαϊκό

Aπρόσκλητος μουσαφίρης

Ελάσσων κλίμακας σκοπός

στο μυαλό παντοτινός φρουρός

και αν την μπουκαπόρτα ξεχάσεις ανοιχτή

απρόσκλητος μουσαφίρης θα μπει

μαζί με το αγέρι μαντάτα θα σου φέρει