Νύχτα

Στριφογυρίζει στα κλινοσκεπάσματα  θέληση ονειρική,

να συναντήσει την δίδυμη όψη νοσταλγεί

αυτή που κατοικεί στου βουνού τα ριζά,

με μάτια κλειστά,

από κοινού στα πέρατα του ύπνου να πετάξουν

έως το τόξο της παλιννόστησης να περιπλανηθούν

και έπειτα στου ξυπνήματος την ώρα ο νεογέννητος εαυτός σημάδια στο κορμί απαριθμεί , από την δίδυμη όψη του σαν μένει ορφανός

τα μονοπάτια του ύπνου στην μνήμη φέρνει,

μόνο σκιά και απόηχος απομένει…

Τύραννος είναι ο εαυτός

Σαν της καρδιάς τα κελεύσματα αγνοεί

η αναπνοή πέρασμα αναζητά

στον κόσμο τον ανθρώπων να ανεβεί

 μένει τυφλή, από της ψυχής το καταβόδιο

μαζί με οπτασίες βαδίζει στο καταγώγιο

στης Κασσιοπίας τα χαλάσματα

τα πρωινά σε καύκαλο αρχαίας χελώνας ζεύει…