Ο Κρισναμούρτι μας πρόδωσε

Ο Κρισναμούρτι μας πρόδωσε

μα η αλήθεια δεν αλλάζει

και ας φθείρονται τα πρόσωπα

το νερό στο αυλάκι παραμένει

της νέας ζωής θύμηση φέρνει

τους οδοιπόρους της νύχτας ξεκουράζει

με τις υποσχέσεις της αυγής

Αυτή την αυγή απάντησα και εγώ

και ας ήπια πικρό νερό

τον συνειρμό μου κανείς δεν διαφεντεύει

τώρα που ο ορίζοντας ξαποσταίνει μέσα στο λυκόφως

πυρπολημένη η ζωή μας από σκιώδεις εμπρηστές

παραμονεύουν στο ημίφως,

στο περιθώριο της ζωής θα τους βρεις αν ξανοιχτείς

κανείς μας δεν τήκεται μακάριος

όσο το στουπί λαμπαδιάζει την μέρα

περίμενα στην σκιά των δέντρων

αλλά το καλοκαίρι φαγώθηκε εκ των έσω

και έπεσε η αυλαία

γυμνός έμεινα να κραδαίνω τις πεποιθήσεις μου

γυμνός καθώς το δέρμα μου κατέτρωγαν ξεχασμένα έντομα

στις λεωφόρους τους περιπλανήθηκα

και στα λαγούμια τους φώλιασα

την νέα Σελήνη να περιμένω

άρρηκτη σύνδεση του κορμιού και της ψυχής

δίχως ντροπή αρθρώνονται αυτές οι λέξεις

βαρέθηκα να περιμένω και έτσι στο δρόμο ξαναβγήκα

μαζί με άλογα τυφλά τα λιβάδια της ύλης να καταριέμαι

νεύρο-χημική ασάφεια επιβεβαιώνουν τα ιατρικά κατάστιχα

μιας ολάκερης ζωής ο απολογισμός

ειδομένης μέσα από γυαλιά μυωπίας

πόσες φορές σκόνταψες για να ξανασηκωθείς

και τώρα λένε πως δεν επαρκείς

μα δεν πειράζει κανέναν στα αλήθεια