Ελάσσων κλίμακας
σκοπός
στο μυαλό
παντοτινός φρουρός
και αν την μπουκαπόρτα
ξεχάσεις ανοιχτή
απρόσκλητος
μουσαφίρης θα μπει
μαζί με το αγέρι
μαντάτα θα σου φέρει
Την πιο μακρινή
ακτή να σημαδεύεις
με το τιμόνι σου
στραμμένο πάντα πρόσω
μου ψιθυρίζει
ο τυφλός καιρός
και όλο περνάω
απ' το ακρωτήρι εμπρός
και όλο φεύγω
για να δω το φως
μια διαδρομή
του ύψους και του βάθους
στίγμα σε χάρτη
πως να βρω;
ρωτάω τον αρχαίο
ναύτη
που απάντησα σε ποίημα παλιό
πώς σε λιμάνι
απάνεμο θα βγω
Τα χρόνια που
έζησα σε άγριες θάλασσες
σε δίχτυ πιάνονται
στον λογισμό
και αν με πλήρωναν
για τις σκέψεις
πλούσιος θα
ήμουνα θαρρώ
μα δίχως πάθος
δεν μπορώ να ζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου