Εναρκτήριο Λάκτισμα

Πόσο καιρό ζούμε τώρα στην σκιά του όρους της κατάθλιψης. Πέντε μόλις μέτρα είναι το σκοινί από την λαιμαριά έως το βαρέλι της ύπαρξης μας.

Πόσο γκρίζες και μοναχικές είναι οι ώρες του μόχθου μας, πόσο πικρό το ψωμί στα χείλη μας.

Θαρρείς και σε έναν αιώνιο εφιάλτη, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την απαξίωση για προσκεφάλι.

Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι εμείς και οι δυνάστες μας πίνουμε από το ίδιο πικρό νερό.

Όμως όλοι και όλες ζούμε καθημερινά την διάψευση αυτού του μυθεύματος.

Η κρίση δεν αγγίζει όλους μας σε αυτή την κοινωνία, ούτε υπάρχει κάποιο φάρμακο-πανάκεια που να γιατρεύει την αρρώστια όλων μας ισόποσα.

Παρά τις ψευδαισθήσεις το ποτάμι συνεχίζει να έχει δύο όχθες και εμείς παραμένουμε σε αυτήν που το χορτάρι είναι ξερό, το έδαφος άγονο και στείρα η ελπίδα.

Πέρασα στην άλλη πλευρά να για να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα.

Σώπασα, βούλιαξα στην σύγχυση, συντάχθηκα με εθνικά όνειρα και αυταπάτες κοινωνικής συναίνεσης και ομοψυχίας.

Όμως χθες το βράδυ, κάτι σαν να ξύπνησε μέσα μου. Βγήκα χαράματα στο δρόμο με την ανησυχία για σύντροφο και συνάντησα το κρυφό πουλί της άνοιξης σε ένα έρημο πάρκο της Κυψέλης.

Πως μπόρεσες μου είπε, να εναποθέσεις τις ελπίδες και τις προσδοκίες σου σε ένα άγνωστο θεό; Πως αφέθηκες να πιστεύεις ότι η λύτρωση έρχεται από τον ουρανό; Οι μόνοι που κάθονται δίπλα στο θρόνο είναι οι φρουροί του βασιλιά.

Ξυπνήστε λοιπόν! Κατά την Άνοιξη της συνειδητοποίησης, οργανωθείτε με κάθε τρόπο.

Το τέρας που έρχεται να μας φάει.

Κάτω από τον ζυγό οργανωθείτε .

Γιατί ο ζυγός μέρα με την μέρα γίνεται πιο δυσβάσταχτος για τον καθένα και την καθεμία ατομικά.

Καμία κυβέρνηση, δεν θα πάρει αυτό το βάρος από πάνω μας.

Ποιος θα μείνει να κινεί, με τα κουπιά της ξεφτιλισμένης εργασίας, την γαλέρας;

Μόνο εμείς για εμάς μπορούμε να αποτινάξουμε αυτό το βάρος.

Οργανωθείτε κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών σας, όσο και αν προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι είναι κοινά με τα δικά σας, δεν είναι!

Ακόμα και ο μικρο-μεσαίος ρουφάει το αίμα μας καθημερινά με την ελπίδα το δικό μας μεδούλι να γίνει το καύσιμο για την νέα επέκταση.

Οργανωθείτε κόντρα στον μεσαίωνα που παρελαύνει, γα να μην ζήσουμε και πεθάνουμε σαν δούλοι.