Αναρχικοί vigilante και η ασυλία των ισχυρών

Θα πάει να σπουδάσει ο Ρωμανός αν του δοθούν εκπαιδευτικές άδειες;
 ρωτούν πολλοί  «συνετοί» και «σοβαροί» αναλυτές στην χώρας μας. 



«Θα πάρει το καλάσνικοφ» λέει ο προοδευτικός Μπουτάρης, «δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά!».

Παράλληλα κανείς από τους σοφούς άνδρες και γυναίκες της σύγχρονης πολιτικής τάξης στην  Ελλάδα δεν διερωτάται:

" γιατί ένας τόσο νέος άνθρωπος διακατέχεται από τόσο μεγάλο πάθος για το ολοκληρωτικό παρανάλωμα του κόσμου";

Του κόσμου που αυτοί οι λαλίστατοι “δηλωσίες” πρεσβεύουν ακόμα και αν δεν τοποθετούνται συνειδητά με την ιδιότητα πρέσβη.

Η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια όλων, ηλίου φαεινότερο, και ως εξήγηση αναλογεί ίσως στο σύνολο του επαναστατικού βίου στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας.

Αδικία συγκαλυμμένη και συνενοχή

Το «μαζί τα φάγαμε» δεν είναι ένα ακριβές σχόλιο, γιατί το σωστό θα ήταν το «μαζί θα τα τρώμε εις τους αιώνες των αιώνων αμήν».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ειδική μεταχείριση κάποιων κοινωνικών «εταίρων», ακόμα και όταν «υπήρξαμε αμείλικτοι απέναντι στην βάση των ψηφοφόρων μας».

Κάποιους θα έχει τελικά ως συνδαιτυμόνες η εξουσία, κάποιους από τους απλούς, τους μπινέδες, του πολλούς, γιατί από τους λίγους έχει τους στάνταρ.

Αυτούς που φοβούνται να γράψουν για αυτούς οι δημοσιογράφοι μετά τον νόμο Βενιζέλου!

Πρόσφατα μια από τις μεγαλύτερες Βρετανικές εφημερίδες δημοσίευσε άρθρο με κεντρική φωτογραφία Προέδρου μεγάλης ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας, που ουσιαστικά τον φωτογράφιζε ως κατηγορούμενο για εγκληματική οργάνωση μαζί με άλλους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Και εκεί που τα κιτρινιάρικα μ.μ.ε υποτίθεται ζουν και ανασαίνουν για αποκαλύψεις, ξαφνικά έπεσε μεγάλη μούγκα…......

Από την άλλη βέβαια, δεν υπάρχει μαλακία που να δημοσιεύεται σε ξένο μέσο που να μην τρέχουν να μας το πλασάρουν σαν υπέρτατη σοφία, πόσο μάλλον όταν τα περισσότερα δημοσιεύματα για το χάλι μας παίζει να είναι πληρωμένα ρεπορτάζ ή άρθρα από το φοβερό ελληνικό κυβερνητικό think tank.

Αναρχικοί vigilante και ατιμωρησία των ισχυρών

Όταν λοιπόν οι περισσότεροι νοήμονες και μη πολίτες της χώρας, αντιμετωπίζουν με κυνισμό την διαπλοκή και την ατιμωρησία των ισχυρών, γιατί να δείχνουν την οποιαδήποτε πίστη στο πολίτευμα;

Ζούμε σε μια μικρή χώρα που όλα μαθεύονται αργά ή γρήγορα. Η διαπλοκή και η αμετροέπεια ταΐζουν αρκετά στόματα αλλά ακόμα και στις μέρες που ζούμε, που είναι μέρες ετοιμοθάνατες, υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι από “άλλη πάστα”.

Πικρή και αναπόφευκτη συνέπεια του εμφυλίου, οι αδικημένοι αλλά περήφανοι, οι έξυπνοι αλλά φτωχοί, οι πλούσιοι αλλά όχι “μπουκωμένοι”, θα διεκδικούν ξανά και ξανά δικαιοσύνη και κάθαρση.

Έναν εξαγνισμό της κοινωνίας από όλους τους “προέδρους”, και τους λοιπούς δεινόσαυρους της πολιτικής και οικονομικής λούμπας, που είναι η χώρα μας.

Για όσο θα υπάρχουν “πρόεδροι” λοιπόν θα υπάρχουν και “Ρωμανοί”, και σε αυτό τον φαύλο κύκλο, απαξίωσης του πολιτεύματος, είναι η δημοκρατία που ακούγεται σαν ανέκδοτο.