Πότε; Ποτέ!

Πότε; Ποτέ. Πότε; Ποτέ! Δεν θα ξαναβρεθούμε.

Άλαλο. Αλάνθαστο. Ανάλατο το χιούμορ της περίστασης...

Πότε; Ποτέ! Και αν συναντηθούμε.

Ξένοι, φιλόξενοι, ξένοι, παλιά φιλόξενοι. Φασίστες!!! Και ξεδιάντροποι οι τόποι που κατοικούμε.

Βαρέθηκα, βαρέθηκες. Βαρέθηκα, μας βάρεσε κατακέφαλα το σύννεφο που ζούμε.

Σε κούρασα,,,, με κούρασες,,, σε κούρασα,,, κουράστηκα και ύστερα θα δούμε...

sycamore tree! Σιμά και αλάργα ταυτόχρονα τον χρόνο πως να παραβγούμε;

Μην το τραβάς, θα το τραβώ! Μην το τραβάς, θα το τραβώ! Μην το τραβάς το σχοινί που χρόνια μας κρατάει.

Αούου! Άαά! Αούου, Άαά! Από! Ξανά, το αίμα μας έγινε νερό μα ακόμα δες κυλάει.