Κυκλάμινο

Μέσα στο κυκλάμινο του φθινοπώρου κοιμάται η αγάπη.

Πως να ξεχάσω το φως των ηλιαχτίδων που έγιναν πλεξίδες στην όμορφη κόμη σου;

Τώρα που το μαύρο σύννεφο σε περιβάλει, στο πλευρό σου θα σταθώ...

με αυταπάρνηση αν χρειαστεί,

με πάθος, δίχως ανάγκη.

Θα είμαι το χέρι που σκουπίζει τα δάκρυα σου,

ακόμα και όταν χαμογελάς...

θα γίνω το σκυλί που σε περιμένει στο κατώφλι...

αρκεί να επιτρέψεις στον εαυτό σου να με διαπεράσει.