Με παίρνεις απ' το χέρι

Στο φόρεμα σου με έκρυψες για ένα χειμώνα

εκεί που φύεται η ανεμώνη

αφέθηκα δίχως λαλιά

να βλέπω τα περαστικά όνειρα

να σχηματίζουν σύννεφα χαμηλά

οι δοκιμαστικές μου πτήσεις στα μπαλκόνια

εκεί που απλώνεται το φως

μπερδεύτηκαν με τα σεντόνια

σε ικριώματα άδηλα

έμεινα στο σχοινί να κρέμομαι χωλός

δεν είναι του κορμιού η ικεσία

που με οδήγησε ως εδώ

ούτε του δακρύου η συγκυρία

δεν πέθανε κανείς θαρρώ

στον τόπο τον απάτητο

κάτω απ' τον ουρανό κανείς δεν ξέρει

πως σπαρταράει η καρδιά

κληδονιζόμενη είναι η σκέψη

και λερωμένη με αίμα η φορεσιά

τώρα με παίρνεις απ' το χέρι