Πότισε το μάρμαρο

Στων Λεόντων την πύλη

ξαποστάσαμε απόγευμα ζεστό

Και σαν διψάσαμε

την κούραση μας ξεγελάσαμε

με αρχαία βότσαλα

και της ανάβασης τον κουρνιαχτό

Μονόλιθους

από το χώμα ως το μπόι μου διπλό μετρούσα

Και τους στοίχιζα σε σχέδιο μυστικό

Το χέρι εσύ κράτησες

και στην ματιά μου χάρισες

δρόμο γλυκύ

ήλιο

 νερό

Και πότισε το μάρμαρο

λαξεύτηκε εν τω Ναύπλιο

το στέμμα να στολίζει το βουνό