Τον λόγο τώρα έχει η Περσεφόνη

....Ίσως η Άνοιξη φέρει μια νέα αγάπη, ίσως πάλι και όχι... Μου αρκεί να ξεφεύγω από τον θάνατο....

Ίσως είναι η ώρα η πολιτική να ενοποιηθεί με τον οργασμό και το παράλογο σε όλα τα επίπεδα. Τα σώματα μας να μας δείξουν την διέξοδο από αυτή την παγίδα που έχουμε πέσει.

Τα βαθιά ένστικτα, που από την ώρα που διαβήκαμε το κατώφλι της σχολικής τάξης, βρίσκονται σε καταστολή να αφυπνιστούν έξαφνα.

Αν μπορέσει να ανθίσει ξανά το όνειρο στις καρδιές μας... Αυτό που προδόθηκε αλλά αρνείται να σωπάσει, ίσως τότε αποκτήσει νόημα πάλι ο έρωτας....

Γιατί ζήσαμε και ζούμε σε εποχές ντυμένες με τον μανδύα της αποκάλυψης και κάτω από τον μανδύα το απόλυτο τίποτα, ο κυνισμός της πολιτικής, ο μηδενισμός του έρωτα μαζί βαδίζει και αυτός. 

Μόνο στο χιούμορ του τυχαίου και στο άγνωστο δαιμόνιο ελπίζω.

Όχι πια δάκρυα όμως.....τον λόγο τώρα έχει η Περσεφόνη.