Άσκηση στην κυνικότητα

Αδειανές βιτρίνες και προθήκες, μιας άλλης εποχής γκρεμισμένα προπύργια.

Ένας στους δέκα καταφέρνει να αρθρώσει μια “καλημέρα”,  όμορφες γυναίκες, ώριμες προς τεκνοποίηση, ψάχνουν μάταια για κάποιο συγκαταβατικό απολίθωμα.

Αλλά οι άνδρες έγιναν προ πολλού καύσιμα στο αδηφάγο καμίνι, 

σε φάμπρικα ανεργίας και ανέχειας, στενό μονοπάτι μιας επιβεβλημένης κοινωνικής ανωριμότητας.

Η εργασία είναι τελικά η “χαρά του εργοδότη”,  άσκοπη άσκηση στην κυνικότητα είναι για τον εργαζόμενο.

Σε λίγο μάλιστα μπορεί να καταβάλουμε και αντίτιμο για αυτή την υπερτιμημένη δραστηριότητα.