Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Ποιος φτάνει πιο γρήγορα


Ποιος φτάνει πιο γρήγορα ;
συναντιόμασταν τυχαία, σε ανελκυστήρες και πλατείες.
Το βλέμμα σου ένα άδειο ποτήρι,
 το βήμα σου μια εξερεύνηση αποκαθηλωμένων παραστάσεων,
λαθραίες ματιές να ρίχνεις στην ξεγνοιασιά των άλλων. Αγαπούσες τους γρίφους και τις συμπτώσεις,
ήταν σύμπτωση και η σημερινή μας συνάντηση.
 Έλυσες ένα ακόμα στραβόλεξο πριν με κοιτάξεις εξεταστικά.
Ποιος φτάνει πιο γρήγορα στον προορισμό του; με ρώτησες, αυτός που χτυπάει η αυτός που πονάει;
Τα χελιδόνια απάντησα, τα χελιδόνια πετούν σε ύψη που δεν αγγίζει η μικρότητα μας,
 λυπάμαι που δεν σε πρόσεξα νωρίτερα…
περπατάς τώρα πιο γρήγορα και κοιτάς κλεφτά στις γωνίες. Φωλιάζουν τέρατα σε αυτή την πόλη,
 η γύρη δεν επαρκεί για όλους,
ούτε η αγάπη ζεσταίνει το σκοτεινό των ματιών μας..
ποιος φτάνει πιο γρήγορα; με ρώτησες,
πότε τελειώνει αυτός ο άνισος αγώνας;
 είμαστε ήδη πίσω από το παραπέτασμα,
αν σκεπαστούμε καλά δεν θα κρυώσουμε,
μου ψιθυρίζεις, πρέπει το καλό να νικήσει σε αυτή την πόλη. Σε ακούω για μια τελευταία φορά
και ύστερα βουτώ στα αφιλόξενα νερά του λιμανιού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου