Η μικρότερη μέρα

νηφάλιος σαν είσαι
των σκέψεων την τριβή, τον αναστεναγμό
αφουγκράζεσαι κατά τον τοκετό
της μικρότερης μέρας

Τα ξένα μέρη

Υπάρχουν μέρη μέσα στην πόλη που η πραγματικότητα συστρέφεται, σε ξεγελά...

Τα δώρα

Στο φως σαν βγεις, μέσα από κέλυφος σκοτεινό της εκκόλαψης, 

Χειμώνας είναι θα περάσει

Υψώνεις τα αδύνατα χέρια σου στον ουρανό και αποζητάς τον κεραυνό, κανείς δεν περιμένει εκεί , μόνο η γνώριμη λήθη που σε προσκαλεί.

Oι σάλπιγγες

Φαντάστηκα πως θα έρθεις στης χαραυγής το τσάκισμα, για να με βρεις να συστρέφομαι σε ιδρωμένα σεντόνια...

H ανησυχία

Φίδι κουλουριασμένο στα σωθικά εντός,

η ανησυχία ζυγίζεται λεπτό προς λεπτό,

Tα άδεια δωμάτια

Φαντάσματα κατοικούν στα άδεια δωμάτια, κάποτε θολά απ' τον καπνό και ανταριασμένα από τις έντονες συζητήσεις, πνιγμένα από επιθυμία που δεν εκπληρώνεται.

Ρώτα με ό, τι θες

Υπόγειες διαδρομές....Η συγκυρία της συνάντησης μας ήρθε θαρρείς από το χθες.

Τα κατάρτια

 Ιστορίες Προσώπων Υπαρκτών και Αλλόκοτων – Βάσανα και Περιπέτειες του Εαυτού

Γραφίδα που δεν ξαποσταίνει

πάνω στους τοίχους έριχνε το κορμί του
τι και αν με Αρτεμισία το μύρωνε...
ο δαίμων τον κρατούσε σφιχτά
και στου ματιού του την κόγχη
χαμογελούσε περιπαιχτικά...

Το βλέμμα χαμηλώνω

Είδα την σκιά να πιάνει τόπο πάνω σου....

Η κλίμακα

Όλες οι κλίμακες οδηγούν στον ουρανό

Ο ιμάντας

Τίποτα το παράξενο δεν υπάρχει στις γραμμές φωτός που σχίζουν τα σύννεφα στην μέση.

Ο μάγος

Ο μάγος ολοκλήρωσε τον κύκλο, πηδώντας πάνω από την φωτιά, επέστρεψε στον κόσμο.

Ο χρόνος

O χρόνος στα μάτια σου...

Θα με θυμάσαι;

Θα με θυμάσαι μετά το μεγάλο χειμώνα;

Αρχαίο Μυστήριο

Ισορροπώντας στην ουρά του κροκόδειλου της έμπνευσης,

Ο καθένας στην γωνιά του

Σαν δυο αδέσποτα σκυλιά...

Ο ψίθυρος

Στον άνεμο ταλαντώνεται ο ψίθυρος...

Κανείς δεν ήταν εκεί

Τις στάχτες ανακάτεψες λευκή