"Όχι αμιά! Δεν τα ξεχνάμε αυτά!"

Μεσούσης της 23ης πρωίας του Ιουνίου ρέμβαζα σε κορφιάτιατικο ακρογυάλλι υπό την σκιά τεχνητού ανεμόμυλου. Η θάλασσα δεν ήταν διόλου θελκτική με φυσαλίδες να κυματίζουν ξεδιάντροπα στην επιφάνεια.

Μια μεσόκοπη κυρία που κατέφθασε εκείνη την χρονική στιγμή αναφώνησε απευθυνόμενη φαινομενικά στον λεπτό αιθέρα ότι η βρωμιά μάλλον προέκυψε ως αντίκτυπος των εσπερινών εκδηλώσεων φίλο-ευρωπαϊσμού κατά την προηγουμένη εις την νήσο της Κέρκυρας.

Πιάσαμε ψιλή κουβεντούλα με την σεβάσμια κυρά και μου αφηγήθηκε μια φανταστική ιστορία, ένα μάθημα για τους νεότερους βγαλμένο μέσα από τα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας.

“Αυτοί οι φίλο-ευρωπαιστές μάτια μου είναι σαν εκείνους τσου παλιούς που ελέγανε ψωμί και ελιά και Κώτσο βασιλιά στον δικό μου τον καιρό” μου είπε.

Δεν ήταν μια τυχαία γυναίκα! Παρότι η πληθωρική εμφάνιση της δεν το πρόδιδε, μου αποκάλυψε ότι εκείνα τα ζοφερά χρόνια υπήρξε φοιτήτρια του καθηγητή της Παντείου Σάκη Καράγιωργα, μέλους της οργάνωσης Δημοκρατική Άμυνα που συνελήφθη για βομβιστικές ενέργειες κατά της χούντας.

Με τρεμάμενη φωνή, όλο κορφιάτικο σκέρτσο μου αφηγήθηκε τα καθέκαστα:

“Την προηγούμενη μέρα μάτια μου, είχα πάει σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο επί της Σώλονος. Κάπου εκεί μέσα στα σκονισμένα ράφια αντάμωσα με μια παλιά ξεχασμένη έκδοση του Κεφαλαίου του Μάρξ.

 

"Πως το ξετρύπωσες" με ρώτησε ο βιβλιοπώλης

"Από την μυρωδιά" του αποκρίθηκα η καλή σου.

 

"Το κουβάλησα μέσα στην τσάντα μου στην σχολή και μόλις φτάνω τι να δω; Είχαν προηγηθεί τα καθέκαστα με τον Καράγιωργα και εγώ εκουβαλούσα αυτό το νταμάρι μέσα στην τσάντα μου και ήταν και τόοοσο! Και η σχολή να έχει γιομίσει με μπάτσους και κυπατζίδες. Τι να κάνω μάνα μου τώρα εσκεφτόμουνα. Μέχρι που επήγα εις την βιβλιοθήκη και το απόθοκα από πίσω από ένα άλλο βιβλίο. Την επόμενη μέρα επήγα και το πήρα. Έτσι ήταν μάτια μου τα χρόνια εκείνα τα μαύρα, να μην ξανάρθουνε ποτές!”

“Να μην τα ξεχνάμε κυρά” της είπα για να μην ξανάρθουν.

  “Όχι αμιά! Δεν τα ξεχνάμε αυτά” μου απάντησε