Με το βλέμμα στραμμένο στα σύννεφα

Φασματικοί αρωγοί των πόνων της νέας γέννας, αχνά περιγράμματα κριμένα μέσα στις λέξεις μιας γλώσσας που αρνείται να πέσει νεκρή, ξυπνούν μέσα στην σκέψη των θλιμμένων ανθρώπων.

Πλησιάζει η μέρα που οι ράχες θα αντιλαλούν από το τραγούδι του αυλού.

Αρκεί να παραμείνουμε με το βλέμμα στραμμένο στα σύννεφα.

Βουλιάζω στα θαλασσινά όνειρα των Δαναών καθώς το σκοτάδι πέφτει πάνω από την γη που τα γέννησε. 

Αρχαίοι ταξιδευτές τους άνεμους του κόσμου κουβαλάτε κάτω από τα πανωφόρια σας.

Τον τόπο αυτό ποτέ δεν περιφράξατε, αλλά σαν γεωργοί οργώνατε την οικουμένη, για το γάλα των θεών σας τα σταυροδρόμια ορίσατε.

Το άλμπατρος πιστός σας σύντροφος μέχρι τη χώρα των αγελάδων σας ακολούθησε, μέχρι την επικράτεια της τέφρας και της λάβας στην μακρινή Θούλη.

Εναποθέσετε το βλέμμα σας τώρα σε αυτή την έκλυση για φως και ελπίδα, για ένα μονοπάτι να βαδίσουμε πάνω του και από το δικό μας σκοτάδι να εξέλθουμε παντοτινά.