Η ιστορία του αρχάριου ψαροτουφεκά -καλειδοσκοπική γραφή

Το ποτήρι με τον καφέ

το φάντασμα της μητέρας του

Το ποτήρι με τον καφέ αναποδογύρισε ξαφνικά και χύθηκε πάνω στον καπνό και τα χαρτάκια που είχε αφήσει πάνω στο τραπεζάκι. Ο Ιωνάς γρύλισε μια βλαστήμια, ύστερα με μια αυτόματη αντίδραση βαθιά εγγεγραμμένης αιδούς προσπάθησε να ανεβάσει τα παντελόνια του. Σαν να είχε ξαφνικά εισέλθει στο δωμάτιο το φάντασμα της μητέρας του. παρότι ζούσε πολλά χρόνια πλέον μόνος και μεσόκοπος, αυτή η αντίδραση ανασύρθηκε από κάποιο σπήλαιο εφηβικών αυτοματισμών και ανέλαβε δράση. Στο επόμενο κλάσμα δευτερολέπτου παράτησε την απέλπιδη προσπάθεια και βάλθηκε να σκουπίζει με χαρτί κουζίνας την επιφάνεια και τα αντικείμενα που είχαν αρχίσει να μουσκεύουν. 

Το βάρος του νερού.

Η κατανόησή 

Το βάρος του νερού, συνέθλιβε τους τοίχους του σκάφανδρου και μαζί με αυτό και το στερνό μου κάνοντας την αναπνοή δύσκολη και επώδυνη. Η κατανόησή  ότι εδώ τελείωνε ο δρόμος ήταν πλέον ξεκάθαρη και στον τελευταίο πόρο του δέρματος μου.Το ψυχρό μεταλλικό σκάφανδρο, που με είχε καταπιεί, όπως το κήτος τον Ιωνά, θα γινόταν ο υγρός μου τάφος αλλά δεν με πείραζε τόσο αυτή η σκέψη όσο το ότι δεν θα μπορούσα να ξαναδώ το φως του ηλίου έστω και για μια τελευταία φορά.

Ο πατέρας μου

Αυτές τις τελευταίες στενάχωρες ώρες, στοιβαγμένος σε ένα ελάχιστο κυβικό χώρο μαζί με οθόνες που αναβοσβήνουν, ηλεκτρονικά όργανα που έχουν τρελαθεί από την επίδραση της ατμοσφαιρικής πίεσης και φιάλες με υγρό απωθητικό καρχαριών, συλλογιζόμουν πόσο άσκοπα είχα σπαταλήσει την ζωή μου. Ο πατέρας μου στην δικιά μου ηλικία είχε είδη δύο παιδιά και μια οικογένεια που έμελλε να ευθύνεται για την δική μου ύπαρξη. 

Η ιστορία του αρχάριου ψαροτουφεκά 

Το βάρος του νερού, συνέθλιβε τους τοίχους του σκάφανδρου και μαζί με αυτό και το στερνό μου κάνοντας την αναπνοή δύσκολη και επώδυνη. Ο πατέρας μου στην δικιά μου ηλικία ζούσε πολλά χρόνια πλέον μόνος και μεσόκοπος. Η κατανόησή  ότι εδώ τελείωνε ο δρόμος έμελλε να ευθύνεται για την δική μου ύπαρξη. Η ιστορία του αρχάριου ψαροτουφεκά που ξανοίχτηκε επίτηδες στην θάλασσα για να συναντήσει τον λευκό καρχαρία και μαζί με αυτόν τον θάνατο του. Αυτές τις τελευταίες στενάχωρες ώρες,οθόνες που αναβοσβήνουν, συλλογιζόμουν πόσο με είχε καταπιεί, όπως το κήτος τον Ιωνά.