Το πλοκάμι της κόλασης

 

“Ιστορίες προσώπων υπαρκτών και αλλόκοτων

βάσανα και περιπέτειες του εαυτού”

Ήταν ανδραγάθημα σε αυτό τον κόσμο, αλλού να πατάς και αλλού να βρίσκεσαι.

Μια αντεστραμμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Αποκλίνοντας από τον κοινό νου, οι μετέχοντες διασκέδαζαν με τα αποτελέσματα της τοξίνωσης και η επακόλουθη ανικανότητα επικοινωνίας και λειτουργίας θεωρούταν κατόρθωμα που κάποιος όφειλε να εξιστορήσει στους οικείους του.

Το βέβαιο είναι ότι η πρακτική δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τα απαραίτητα περιβάλλοντα που στεγαζόταν. Μπαρ, χώροι πώλησης αλκοολούχων ποτών, πάρτι και φεστιβάλ χορευτικής μουσικής, όπου παρέχονταν και ο επιθυμητός ψυχεδελικός φωτισμός, ταβέρνες και τσιπουράδικα, παραλίες και καβάντζες. Πάντα και ο άλλος κόσμος, σε ανάλογη κατάσταση.

Ο Νέστωρ ήταν ιδιόμορφος άνθρωπος, ήμι-αγγελικός  και μεσσιανικός, με σχιζο-συναισθιματικό χαρακτήρα. Επιρρεπής στις ηδονές των αισθήσεων και ταυτόχρονα συντηρητικός. Ήταν μοναχοπαίδι με μειωμένη κοινωνική ικανότητα, ιδίως στον τομέα των σχέσεων αμοιβαιότητας. Ταυτόχρονα και αντιφατικά, ο Νέστωρ ήταν καλόψυχος, ευαίσθητος και τρυφερός. Ποιητής και εραστής ο Νέστωρ κατά τα λεγόμενα των δεσποινίδων. Βασικά ήταν ροκ και διατηρούσε αυτή την εικόνα για τον εαυτό του μέχρι την ώριμη πλέον ηλικία των πενήντα.

Ροκ εστί νεανική υποκουλτούρα που έχει στο επίκεντρο της την θεοποίηση της έντονης εμπειρίας.

Ζήσε γρήγορα πέθανε νέος, κάνε όλα αυτά τα πράγματα που θεωρούνται Ροκ: Χαλαρή και ασαφής επίκληση της ελευθερίας, διευρυμένη ερωτική δραστηριότητα, κατάλυση ηθικών φραγμών και αδιαφορία απέναντι σε γενικότερα ζητήματα υγιεινής. Οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, με συνεπιβάτη, μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού, ερωτοτροπώντας με τον κίνδυνο σε οίστρο και με πρόσκαιρη αίσθηση αθανασίας. Σε γενικές  γραμμές, το ροκ και ο φιλοσοφικός και ποιητικός Ρομαντισμός έχουν κοινές αφετηρίες και αναφορές.

Ο ροκ ρομαντικός Νέστωρ λοιπόν ήταν "φωτιά" στα νιάτα του. Ροκ μπάντες, ροκ βραδιές, ροκ ερωτική ζωή, και παράλληλα κατάφερε να τελειώσει την ακαδημία και να διοριστεί με την επετηρίδα σαν δάσκαλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Την δουλειά του στο δημοτικό σχολείο δεν είμαι σε θέση να την κρίνω, η επαφή μου με τις ικανότητες του σχετιζόταν αποκλειστικά με την πρακτική διδασκαλία της ροκ μουσικής. Σε αυτό ήταν καλός δάσκαλος και με τρόπο υποδειγματικό, αποτελούσε φωτεινό παράδειγμα.

Λάτρευε τις υψηλές εντάσεις και τον ήχο της ηλεκτρικής παραμόρφωσης. Παρότι δεν διέθετε σοβαρές τεχνικές και θεωρητικές γνώσεις μουσικής, διακατεχόταν από παροιμιώδη ενθουσιασμό και σε συνέπαιρνε σαν έπαιζε το ηλεκτρικό μπάσο στην ορχήστρα. Ο Νέστωρ έπαιζε σόλο στο μπάσο σαν κιθαρίστας και δεν ήταν λίγες οι φορές που τον αποπήραν για αυτή την συνήθεια άλλοι πιο κλασικοί παίχτες. Ο Νέστωρ ήταν όμως αντισυμβατικός σε πολλά πράγματα. Αφαιρούσε πάντα τα κορδόνια από τις στρατιωτικές αρβύλες που φορούσε και πρόσθετε φερμουάρ. Για να τις βγάζει πιο εύκολα "όταν είναι λιώμα" όπως έλεγε.

Με τον καιρό όμως βάρυνε και έχασε το λούστρο της νεανικής τρέλας. Του έμεινε το σαράκι ότι δεν μπόρεσε ποτέ να συγκεράσει τον αυθορμητισμό και την αυστηρότητα του χαρακτήρα του και αναλώθηκε στην αυτό-λύπηση. Δεν κατάφερνε να ισιώσει τον ρυθμό με την παραδοξότητα και στο τέλος βρέθηκε να κρατά στα χέρια του ένα δίλημμα σαν καυτή πατάτα. Η βασική αντίφαση της ροκ και του ρομαντισμού είναι αυτή του θανάτου και της δημιουργίας. Δυο στοιχεία που συνυπάρχουν αγνοώντας το ένα την ύπαρξη του άλλου, έως ότου έρχεται η στιγμή της σύγκρουσης τους.

Το στάδιο της φθοράς είναι το σημείο που αγνοούσε ο παίχτης και δεν του άρεσε καθόλου το κουβάρι που είχε να λύσει. Ανάμεσα στην δημιουργικότητα και τον θάνατο υπάρχει η απόσταση της ζωής, και ο εγκλωβισμός του εαυτού σε στενά όρια οδηγεί συχνά σε γόρδιους δεσμούς, Θερμοπύλες και θεμελιώδη διλήμματα. Το χάσμα εντός του εαυτού ανοίγει και από μέσα ανέρχεται το πλοκάμι της κόλασης.