Δεν έχει ψάρια
ούτε για δείγμα
και εμείς που
θέλαμε να πιάσουμε όλα τα πετεινά του ουρανού στην απόχη μας
μένουμε στην
μέση της θάλασσας με σπασμένο μηχανισμό
να ζούμε
Το μουγκανητό
του δάσους, η ομπρέλα του μαυροφορεμένου ιερέα,
το βογκητό της
τρέλας πάνω απ τις σκεπές των σπιτιών
μιας πόλης αρχαίας
ποίηση υπαλλήλων εμπορικών πολυκαταστημάτων
αν
το σκεφτείς και ένα ψάρι μέσα σε ενυδρείο
μπορεί
να νιώθει ελεύθερο να σουλατσάρει από τον ένα τοίχο ως τον άλλο
θα
σου πει
“δεν
είμαστε και μέσα στην απόχη βρε αδελφέ” αλλά δεν είναι αυτό η ελευθερία αλήθεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου