Θολές εντυπώσεις-Εντός των τειχών

Θολές εντυπώσεις-Εντός των τειχών-Μέρος Τέταρτο

Εισερχόμενος στην Βηθλεέμ βρέθηκα να αναλογίζομαι την σημασία αυτής της σχετικά μικρής πόλης  για την παγκόσμια ιστορία και τα μεγάλα θρησκευτικά δόγματα του Δυτικού κόσμου. Το όνομα της φέρνει στο μυαλό βιβλικές εικόνες και παραστάσεις όπως αυτές μας έχουν διαμεσολαβηθεί μέσω της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου. Η πραγματική Βηθλεέμ όμως, μια πόλη στραγγαλισμένη από τον αποκλεισμό του τείχους  συνιστά μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα από οτιδήποτε ο πολιτισμός μας έχει προϊδεάσει.

Σε αντίθεση με την στερεοτυπική εικόνα που έχουμε για τις αρχαίες εντειχισμένες πόλεις, στην Βηθλεέμ η παραδοξότητα έγκειται στο γεγονός ότι το τοίχος δεν υπάρχει για να αποτρέπει την είσοδο των «ξένων εισβολέων» αλλά με σκοπό να κρατά τους ανθρώπους έγκλειστούς στην πόλη. Δεν μπόρεσα να αποφύγω την αίσθηση ότι εισέρχομαι σε μια τεράστια αυτοδιοικούμενη φυλακή.

Πρόκειται για μια πόλη χτισμένη πάνω σε μια λοφώδη έκταση, με τους κεντρικούς της δρόμους να ανηφορίζουν δημοσιές σε γειτονιές ερμητικά δομημένες με χαμόσπιτα και τσιμεντένια χτίρια. Το σκυρόδερμα είναι πανταχού παρόν σαν δομικό υλικό και η πραγματικότητα του οικονομικού και γεωγραφικού αποκλεισμού φαίνεται να αναπνέει και να πάλλεται μέσα από τις μεταλλικές βέργες που προεξέχουν στις προσόψεις των μισοτελειωμένων σπιτιών.  Μια υποβόσκουσα ιερότητα αντιφάσκει με  την αίσθηση κίνδυνου και μιζέριας που αναδύεται από την ζωή εντός των τειχών.

Το τείχος χαράζει τα φανταστικά και πραγματικά σύνορα της πόλης, παρών σε κάθε γωνιά σε κάθε όριο του αστικού ιστού της Βηθλεέμ. Στις παρυφές της πόλης συναντάς μεγαλύτερη φτώχια και σε αντίθεση με την πρακτική των Ελλήνων αστών που επιλέγουν τα προάστια ως μέρος κατοικίας, στην Βηθλεέμ μάλλον, τα προάστια είναι ο τόπος αυτών που δεν έχουν την οικονομική άνεση ή την τύχη να αποτραβηχτούν στα ενδότερα της πόλης μακριά από την θέα του θεόρατου παραπετάσματος.

Στους απέναντι λόφους διακρίνεται με γυμνό μάτι ο οικισμός των Ισραηλινών έποικων. Μια υπενθύμιση του λόγου και σκοπού που εξυπηρετεί η τσιμεντένια περίφραξη. Που και που ένα κακότεχνο graffiti σπάει την μονοτονία του γκρίζου και οικειοποιείται το τείχος στις επιθυμίες και τα όνειρα που βασιλεύουν στην εντοιχισμένη πολιτεία.  

Στους δρόμους  της πόλης βλέπεις σπάνια αυτοκίνητα αλλά όταν τα βλέπεις εκπλήσσεσαι διότι με τρόπο συναφή με αυτό των ελλήνων οι παλαιστίνιοι εκφράζουν την ταυτότητα τους μέσα από τα αυτοκίνητα τους. «Πειραγμένες» νίκελ ζάντες και ογκώδεις προφυλακτήρες σε συνδυασμό με εκκωφαντική μουσική. 

Νέοι άνθρωποι πλημυρίζουν τους κεντρικούς δρόμους και όλα τα μάτια στρέφονται απροκάλυπτα στην θέα των νεοφερμένων. Η παρέα μας πρέπει να τραβούσε την προσοχή καθώς πέντε χλωμοί γκριζομάλληδες γάλλοι και ένας μεγαλόσωμος Έλληνας περιφέρονταν φαινομενικά άσκοπα εκεί που όλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν σκοπό.

Συνεζίζεται...