Τουριστική περίοδος 2011
Το καλοκαίρι έρχεται ολοταχώς, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να νιώθουμε την παρούσα εποχή του χρόνου. Η Κέρκυρα, σαν μια πολύβουη κυψέλη, βρίσκεται σε αναβρασμό δραστηριότητας και προετοιμασίας, για να υποδεχθεί τους φετινούς παραθεριστές.
Τα προγνωστικά για τον αριθμό των αφίξεων φέτος είναι μάλλον αισιόδοξα και όλοι προσδοκούν και προσμένουν τα πλήθη, που ερχόμενα από γεωγραφικά μήκη και πλάτη αλλότρια, θεωρούνται λιγότερο επιβαρυμένα από την μέγγενη της οικονομικής κρίσης, και έτσι σε θέση να εκπληρώσουν το γενικό προσδόκιμα.
Αυτό είναι να φέρουν μαζί τους το απαραίτητο συνάλλαγμα, που αποτελεί, καλώς ή κακώς, το κύριο έμβασμα στην μουδιασμένη οικονομία του νησιού. Όλοι οι φορείς, ιδιωτικοί και δημόσιοι, προσβλέπουν σε μια οικονομική τόνωση ενόψει της τουριστικής περιόδου. Από τον μικρό επιχειρηματία που ασβεστώνει το δρόμο εμπρός από το μαγαζί του, μέχρι την Δημοτική Αναπτυξιακή Τουριστική Εταιρία που ετοιμάζει την επιβολή του λεγόμενου τουριστικού τέλους, όλοι δείχνουν να ετοιμάζονται. Είμαστε όμως αλήθεια έτοιμοι;
Το ζήτημα του ποιοτικού τουρισμού
Εδώ και χρόνια η έννοια του ποιοτικού τουρισμού, και οι προτάσεις φορέων και ιδιωτών προς αυτό το διακύβευμα, αντιλαλούν σαν «άδικες κατάρες» σε κάθε γωνιά αυτής της «μυστηριώδους νήσου». Η γενική αίσθηση είναι ότι η εποχή που αρκούσαν «δύο ξαπλώστρες» και τα δεδομένα (αν και κάπως αφημένα στην τύχη τους) κληροδοτήματα της φύσης και της ιστορίας της Κέρκυρας, ήταν αρκετά για να προσελκύσουν ευκατάστατους τουρίστες, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Δεν αρκεί ποια να έρχονται τουρίστες, πρέπει να είναι και πλούσιοι, για να μπορούν αθρόα και αβίαστα να καταναλώνουν τα πάσης φύσεως ετερόκλητα εμπορεύματα και υπηρεσίες που έχει να προσφέρει η τοπική αγορά.
Οι υποδομές
Δυστυχώς, οι λαϊκές θυμοσοφίες τις περισσότερες φορές βασίζονται σε αμείλικτες αλήθειες. Ότι πληρώνεις παίρνεις λέει ο λαός και έχει δίκιο. Οι κανόνες του δούνε και λαβείν, ορίζουν ευθέως την ανταποδοτικότητα των οικονομικών συνδιαλλαγών με το εισαγόμενο ζεστό κεφάλαιο, που είναι ο ποιοτικός τουρισμός. Τίθεται λοιπόν ευθέος το ζήτημα της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών και υποδομών που διαθέτει η Κέρκυρα, για να καταθέσει ενοποιών των (πλέον, όχι και τόσο ανυποψίαστων) τουριστών.
Από την άλλη η ύπαρξη υπερσύγχρονων ιδιωτικών τουριστικών μονάδων σε πολλές περιοχές του νησιού, δεν δείχνει να ωφελεί ιδιαιτέρα, την τροφοδοσία της τοπικής εμπορικής αγοράς. Ναι μεν πολλοί άνθρωποι απασχολούνται στον ιδιωτικό, τουριστικό τομέα, αλλά από την άλλη η λογική του “all inclusive” έχει επιφέρει μεγάλο πλήγμα στην κίνηση της αγοράς. Αυτό που ήταν προφανές εδώ και χρόνια ήταν ότι χρειάζονται δημόσιες υποδομές, που θα ωφελούν σφαιρικά την οικονομία του νησιού, και θα ελκύουν τους τουρίστες να βγουν από «το μαντρί τους».
Με άλλα λόγια, από πολλούς ακούγεται ότι η τοπική οικονομία χρειάζεται ανεξάρτητους ευκατάστατους τουρίστες με διάθεση να καταναλώσουν.
Πρωτοβουλίες προς ένα ποιοτικό τουρισμό
Μια πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση, υπήρξε η κατασκευή του «καταφυγίου τουριστικών σκαφών Μπενιτσών». Ένα ελπιδοφόρο έργο στον τότε Δήμο Αχιλλειων,
που ως οικονομική μελέτη εντάχθηκε σε πλαίσιο χρηματοδότησης έν έτη 1998. Η κατασκευή του λυμένα αποπερατώθηκε επί Δήμαρχου Στέφανου Πουλημένου, από την Αθηναϊκή εταιρία «ΤΡΙΕΔΡΟΝ Α.Τ.Ε, Ε. ΜΑΝΔΥΛΑΡΑΣ».
Το αρχικό ποσό της σύμβασης ανέρχονταν στα 2.949.199,87€, το έργο ανατέθηκε το 2003 και παραδόθηκε το 2005. Το 2006, η τότε υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης Φάνη Πάλλη-Πετραλια, κατά την επίσκεψη της στο αποπερατωμενο αγκυροβολίο, ανακοίνωσε ότι «Ο ΕΟΤ ενέκρινε την νέα μελέτη του έργου και την επόμενη εβδομάδα θα δημοπρατηθούν οι χερσαίες εγκαταστάσεις με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση του τουρισμού στην περιοχή» ενώ επισήμανε πως «μέχρι το επόμενο καλοκαίρι εδώ θα έχουμε ένα πρότυπο αγκυροβολίου γιατί προσφέρονται ο τόπος, ο χώρος και οι εγκαταστάσεις». Από την πλευρά του και ο Δήμαρχος Αχιλλείων κ. Στέφανος Πουλημένος δήλωνε ότι «με την ολοκλήρωση των έργων χερσαίας ζώνης θα παρέχονται από την επόμενη περίοδο πλήρεις υπηρεσίες».
Η πολύπαθη χερσαία ζώνη Στην συνέχεια όλες οι ελπίδες για την έγκαιρη παράδοση και λειτουργία του καταφυγίου προσέκρουσαν στις συμπληγάδες της (ενίοτε σκιώδους) γραφειοκρατίας.
Επί Δήμαρχου Ε. Καρύδη (και νυν Αντιδημάρχου επί οικονομικών θεμμάτων του Δήμου Κερκυραίων), το έργο της ανάπλασης της χερσαίας ζώνης δημοπρατήθηκε και ανατέθηκε στην εταιρία ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ (εργολάβος εταιρία και στο νέο δικαστικό μέγαρο). Η απόφαση αυτή προσβλήθηκε από την εταιρία Δ.Ο.,ΜΟ.Κ.Α.Τ (Γ.Β ΓΛΥΚΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ) και το όλο ζήτημα παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο Επικρατείας.
Η όλη υπόθεση, «βαλτοδρομόντας» στα λιμνάζοντα νερά της γραφειοκρατίας , έφτασε ως το 2009, για να μπορέσει να διευθετηθεί. Δυστυχώς όμως ούτε και μετά την ανάθεση του έργου στην Δ.Ο.Μ.Ο.Κ.Α.Τ, μπόρεσαν να εντατικοποιηθούν οι εργασίες. Το Μάη του 2010 η εργολάβος εταιρία προέβη σε στάση εργασιών, διεκδικώντας από την Περιφέρεια ανεξόφλητα δεδουλευμένα.
Η κατάσταση τώρα
Αν επισκεφθεί κανείς σήμερα τις εγκαταστάσεις του καταφυγίου, αυτό που αντικρίζει είναι το λιγότερο εξοργιστικό. Το λιμάνι τελεί υπό καθεστώς πλήρους εγκατάλειψης. Μεγάλο μέρος του εξοπλισμού, που παραδόθηκε κατά την αποπεράτωση της πρώτης φάσης του έργου, είναι ουσιαστικά κατεστραμμένο (υποδομές πυρόσβεσης, υποσταθμός ηλεκτροδότησης, μεταλλικές κατασκευές) και οι θέσεις του λιμανιού που ορίζονται προς εκμίσθωση, έχουν παράνομα και αυθαίρετα καταληφθεί, από σκάφη αγνώστου προελεύσεως. Πως είναι δυνατόν αναρωτιέται κανείς να μην υπάρχει κάποιος αρμόδιος για τη στοιχειώδη συντήρηση αυτού του τόσο βαρυσήμαντου έργου;
Υπάρχει κανείς αρμόδιος;
Η μέχρι πρότινος διοίκηση του Δήμου Αχιλλείων, με επικεφαλής τον κ. Καρύδη, δηλώνει ότι ήταν αναρμόδια να παρέμβει, διότι κατά τα λεγόμενα του ιδίου, το λιμάνι δεν παραδόθηκε ποτέ με επίσημη απόφαση του Ε.Ο.Τ στη δημοτική αρχή και πριν την αποπεράτωση του έργου ανάπλασης της χερσαίας ζώνης το έργο δεν μπορεί να ενταχθεί στο οργανισμό λυμένων, που θα ορίσει και το καθεστώς λειτουργίας του.
Ο αντίλογος
Το γεγονός όμως είναι ότι τα λεγόμενα του κ. Καρύδη αντιφάσκουν με επίσημο έγγραφο του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, του 2010, υπό αριθμό πρωτοκόλλου. 8861, που δηλώνει ευθαρσώς τα ακόλουθα.
«ΣΧΕΤ. 1 Η υπ’ αριθμ. Τ/12387/5-12-2002 Υπουργική Απόφαση παραχώρισης (ΦΕΚ 1555/Β/12-12-2002) του καταφυγίου τουριστικών σξαφών στις Μπενίτσες Κέρκυρας
2. Το με Α.Π 18544/23-10-2009 έγγραφο μας.
Σε συνέχεια του ανωτέρω σχετ. (2) εγγράφου μας και τηλεφωνικών επαφών, σας ενημερώνουμε ότι βάσει της σχετ. (1) Υπουργικής Απόφασης Παραχώρησης, ο Δήμος σας είναι ο φορέας διαχείρισης του καταφυγίου τουριστικών σκαφών στις Μπενίτσες Κέρκυρας και ως εκ τούτου έχει αποκτήσει την πλήρη χρίση και εκμετάλλευση του καταφυγίου.
Επομένως, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία οφείλει να διατηρεί το καταφύγιο σε καλή κατάσταση από πλευράς εγκαταστάσεων και παρεχόμενων υπηρεσιών και να μεριμνά για τη συντήρηση του και τις επισκευές των έργων, των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού του.
Το παρόν κείμενο είναι υπογεγραμμένο από την τότε προϊσταμένη της δ/νσης Αναστασία Μαρκάτου .
Ένα χέρι βάψιμο
H πραγματικότητα στη «μυστηριώδη νήσο» είναι πάντα πολύ-επίπεδη, και δεν είναι ο σκοπός αυτού του ρεπορτάζ να ρίξει «άπλετο φως» ή να ρίξει οτιδήποτε γενικότερα.
Αυτό που θα μπορούσε βέβαια να προτείνει είναι να φιλοτιμηθούν κάποιοι και να ρίξουν ένα χέρι αντί-οξειδωτικό χρώμα στους, αποσυντεθημένους από την αλμυρά, κάβους του «προτύπου» λιμανιού.
Να προκύψει κάποιος (ποιος άραγε;) φορέας, η απλός κάτοικος που θα αισθανθεί ευθύνη για αυτό το έργο που υποτίθεται ότι πρώτιστος ωφελεί την περιοχή. Αν θέλουμε τον ποιοτικό τουρισμό πρέπει η Κέρκυρα να μπορεί να εκπέμπει συγκεκριμένες ποιότητες, στο επίπεδο της δημόσιας διαχείρισης, αλλά και στο επίπεδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μέριμνας.
Μέχρι τότε μπορούμε να ευχόμαστε ο ένας στον άλλο «καλό ψάρεμα».
'ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ'
Το καλοκαίρι έρχεται ολοταχώς, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να νιώθουμε την παρούσα εποχή του χρόνου. Η Κέρκυρα, σαν μια πολύβουη κυψέλη, βρίσκεται σε αναβρασμό δραστηριότητας και προετοιμασίας, για να υποδεχθεί τους φετινούς παραθεριστές.
Τα προγνωστικά για τον αριθμό των αφίξεων φέτος είναι μάλλον αισιόδοξα και όλοι προσδοκούν και προσμένουν τα πλήθη, που ερχόμενα από γεωγραφικά μήκη και πλάτη αλλότρια, θεωρούνται λιγότερο επιβαρυμένα από την μέγγενη της οικονομικής κρίσης, και έτσι σε θέση να εκπληρώσουν το γενικό προσδόκιμα.
Αυτό είναι να φέρουν μαζί τους το απαραίτητο συνάλλαγμα, που αποτελεί, καλώς ή κακώς, το κύριο έμβασμα στην μουδιασμένη οικονομία του νησιού. Όλοι οι φορείς, ιδιωτικοί και δημόσιοι, προσβλέπουν σε μια οικονομική τόνωση ενόψει της τουριστικής περιόδου. Από τον μικρό επιχειρηματία που ασβεστώνει το δρόμο εμπρός από το μαγαζί του, μέχρι την Δημοτική Αναπτυξιακή Τουριστική Εταιρία που ετοιμάζει την επιβολή του λεγόμενου τουριστικού τέλους, όλοι δείχνουν να ετοιμάζονται. Είμαστε όμως αλήθεια έτοιμοι;
Το ζήτημα του ποιοτικού τουρισμού
Εδώ και χρόνια η έννοια του ποιοτικού τουρισμού, και οι προτάσεις φορέων και ιδιωτών προς αυτό το διακύβευμα, αντιλαλούν σαν «άδικες κατάρες» σε κάθε γωνιά αυτής της «μυστηριώδους νήσου». Η γενική αίσθηση είναι ότι η εποχή που αρκούσαν «δύο ξαπλώστρες» και τα δεδομένα (αν και κάπως αφημένα στην τύχη τους) κληροδοτήματα της φύσης και της ιστορίας της Κέρκυρας, ήταν αρκετά για να προσελκύσουν ευκατάστατους τουρίστες, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Δεν αρκεί ποια να έρχονται τουρίστες, πρέπει να είναι και πλούσιοι, για να μπορούν αθρόα και αβίαστα να καταναλώνουν τα πάσης φύσεως ετερόκλητα εμπορεύματα και υπηρεσίες που έχει να προσφέρει η τοπική αγορά.
Οι υποδομές
Δυστυχώς, οι λαϊκές θυμοσοφίες τις περισσότερες φορές βασίζονται σε αμείλικτες αλήθειες. Ότι πληρώνεις παίρνεις λέει ο λαός και έχει δίκιο. Οι κανόνες του δούνε και λαβείν, ορίζουν ευθέως την ανταποδοτικότητα των οικονομικών συνδιαλλαγών με το εισαγόμενο ζεστό κεφάλαιο, που είναι ο ποιοτικός τουρισμός. Τίθεται λοιπόν ευθέος το ζήτημα της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών και υποδομών που διαθέτει η Κέρκυρα, για να καταθέσει ενοποιών των (πλέον, όχι και τόσο ανυποψίαστων) τουριστών.
Από την άλλη η ύπαρξη υπερσύγχρονων ιδιωτικών τουριστικών μονάδων σε πολλές περιοχές του νησιού, δεν δείχνει να ωφελεί ιδιαιτέρα, την τροφοδοσία της τοπικής εμπορικής αγοράς. Ναι μεν πολλοί άνθρωποι απασχολούνται στον ιδιωτικό, τουριστικό τομέα, αλλά από την άλλη η λογική του “all inclusive” έχει επιφέρει μεγάλο πλήγμα στην κίνηση της αγοράς. Αυτό που ήταν προφανές εδώ και χρόνια ήταν ότι χρειάζονται δημόσιες υποδομές, που θα ωφελούν σφαιρικά την οικονομία του νησιού, και θα ελκύουν τους τουρίστες να βγουν από «το μαντρί τους».
Με άλλα λόγια, από πολλούς ακούγεται ότι η τοπική οικονομία χρειάζεται ανεξάρτητους ευκατάστατους τουρίστες με διάθεση να καταναλώσουν.
Πρωτοβουλίες προς ένα ποιοτικό τουρισμό
Μια πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση, υπήρξε η κατασκευή του «καταφυγίου τουριστικών σκαφών Μπενιτσών». Ένα ελπιδοφόρο έργο στον τότε Δήμο Αχιλλειων,
που ως οικονομική μελέτη εντάχθηκε σε πλαίσιο χρηματοδότησης έν έτη 1998. Η κατασκευή του λυμένα αποπερατώθηκε επί Δήμαρχου Στέφανου Πουλημένου, από την Αθηναϊκή εταιρία «ΤΡΙΕΔΡΟΝ Α.Τ.Ε, Ε. ΜΑΝΔΥΛΑΡΑΣ».
Το αρχικό ποσό της σύμβασης ανέρχονταν στα 2.949.199,87€, το έργο ανατέθηκε το 2003 και παραδόθηκε το 2005. Το 2006, η τότε υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης Φάνη Πάλλη-Πετραλια, κατά την επίσκεψη της στο αποπερατωμενο αγκυροβολίο, ανακοίνωσε ότι «Ο ΕΟΤ ενέκρινε την νέα μελέτη του έργου και την επόμενη εβδομάδα θα δημοπρατηθούν οι χερσαίες εγκαταστάσεις με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση του τουρισμού στην περιοχή» ενώ επισήμανε πως «μέχρι το επόμενο καλοκαίρι εδώ θα έχουμε ένα πρότυπο αγκυροβολίου γιατί προσφέρονται ο τόπος, ο χώρος και οι εγκαταστάσεις». Από την πλευρά του και ο Δήμαρχος Αχιλλείων κ. Στέφανος Πουλημένος δήλωνε ότι «με την ολοκλήρωση των έργων χερσαίας ζώνης θα παρέχονται από την επόμενη περίοδο πλήρεις υπηρεσίες».
Η πολύπαθη χερσαία ζώνη Στην συνέχεια όλες οι ελπίδες για την έγκαιρη παράδοση και λειτουργία του καταφυγίου προσέκρουσαν στις συμπληγάδες της (ενίοτε σκιώδους) γραφειοκρατίας.
Επί Δήμαρχου Ε. Καρύδη (και νυν Αντιδημάρχου επί οικονομικών θεμμάτων του Δήμου Κερκυραίων), το έργο της ανάπλασης της χερσαίας ζώνης δημοπρατήθηκε και ανατέθηκε στην εταιρία ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ (εργολάβος εταιρία και στο νέο δικαστικό μέγαρο). Η απόφαση αυτή προσβλήθηκε από την εταιρία Δ.Ο.,ΜΟ.Κ.Α.Τ (Γ.Β ΓΛΥΚΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ) και το όλο ζήτημα παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο Επικρατείας.
Η όλη υπόθεση, «βαλτοδρομόντας» στα λιμνάζοντα νερά της γραφειοκρατίας , έφτασε ως το 2009, για να μπορέσει να διευθετηθεί. Δυστυχώς όμως ούτε και μετά την ανάθεση του έργου στην Δ.Ο.Μ.Ο.Κ.Α.Τ, μπόρεσαν να εντατικοποιηθούν οι εργασίες. Το Μάη του 2010 η εργολάβος εταιρία προέβη σε στάση εργασιών, διεκδικώντας από την Περιφέρεια ανεξόφλητα δεδουλευμένα.
Η κατάσταση τώρα
Αν επισκεφθεί κανείς σήμερα τις εγκαταστάσεις του καταφυγίου, αυτό που αντικρίζει είναι το λιγότερο εξοργιστικό. Το λιμάνι τελεί υπό καθεστώς πλήρους εγκατάλειψης. Μεγάλο μέρος του εξοπλισμού, που παραδόθηκε κατά την αποπεράτωση της πρώτης φάσης του έργου, είναι ουσιαστικά κατεστραμμένο (υποδομές πυρόσβεσης, υποσταθμός ηλεκτροδότησης, μεταλλικές κατασκευές) και οι θέσεις του λιμανιού που ορίζονται προς εκμίσθωση, έχουν παράνομα και αυθαίρετα καταληφθεί, από σκάφη αγνώστου προελεύσεως. Πως είναι δυνατόν αναρωτιέται κανείς να μην υπάρχει κάποιος αρμόδιος για τη στοιχειώδη συντήρηση αυτού του τόσο βαρυσήμαντου έργου;
Υπάρχει κανείς αρμόδιος;
Η μέχρι πρότινος διοίκηση του Δήμου Αχιλλείων, με επικεφαλής τον κ. Καρύδη, δηλώνει ότι ήταν αναρμόδια να παρέμβει, διότι κατά τα λεγόμενα του ιδίου, το λιμάνι δεν παραδόθηκε ποτέ με επίσημη απόφαση του Ε.Ο.Τ στη δημοτική αρχή και πριν την αποπεράτωση του έργου ανάπλασης της χερσαίας ζώνης το έργο δεν μπορεί να ενταχθεί στο οργανισμό λυμένων, που θα ορίσει και το καθεστώς λειτουργίας του.
Ο αντίλογος
Το γεγονός όμως είναι ότι τα λεγόμενα του κ. Καρύδη αντιφάσκουν με επίσημο έγγραφο του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, του 2010, υπό αριθμό πρωτοκόλλου. 8861, που δηλώνει ευθαρσώς τα ακόλουθα.
«ΣΧΕΤ. 1 Η υπ’ αριθμ. Τ/12387/5-12-2002 Υπουργική Απόφαση παραχώρισης (ΦΕΚ 1555/Β/12-12-2002) του καταφυγίου τουριστικών σξαφών στις Μπενίτσες Κέρκυρας
2. Το με Α.Π 18544/23-10-2009 έγγραφο μας.
Σε συνέχεια του ανωτέρω σχετ. (2) εγγράφου μας και τηλεφωνικών επαφών, σας ενημερώνουμε ότι βάσει της σχετ. (1) Υπουργικής Απόφασης Παραχώρησης, ο Δήμος σας είναι ο φορέας διαχείρισης του καταφυγίου τουριστικών σκαφών στις Μπενίτσες Κέρκυρας και ως εκ τούτου έχει αποκτήσει την πλήρη χρίση και εκμετάλλευση του καταφυγίου.
Επομένως, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία οφείλει να διατηρεί το καταφύγιο σε καλή κατάσταση από πλευράς εγκαταστάσεων και παρεχόμενων υπηρεσιών και να μεριμνά για τη συντήρηση του και τις επισκευές των έργων, των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού του.
Το παρόν κείμενο είναι υπογεγραμμένο από την τότε προϊσταμένη της δ/νσης Αναστασία Μαρκάτου .
Ένα χέρι βάψιμο
H πραγματικότητα στη «μυστηριώδη νήσο» είναι πάντα πολύ-επίπεδη, και δεν είναι ο σκοπός αυτού του ρεπορτάζ να ρίξει «άπλετο φως» ή να ρίξει οτιδήποτε γενικότερα.
Αυτό που θα μπορούσε βέβαια να προτείνει είναι να φιλοτιμηθούν κάποιοι και να ρίξουν ένα χέρι αντί-οξειδωτικό χρώμα στους, αποσυντεθημένους από την αλμυρά, κάβους του «προτύπου» λιμανιού.
Να προκύψει κάποιος (ποιος άραγε;) φορέας, η απλός κάτοικος που θα αισθανθεί ευθύνη για αυτό το έργο που υποτίθεται ότι πρώτιστος ωφελεί την περιοχή. Αν θέλουμε τον ποιοτικό τουρισμό πρέπει η Κέρκυρα να μπορεί να εκπέμπει συγκεκριμένες ποιότητες, στο επίπεδο της δημόσιας διαχείρισης, αλλά και στο επίπεδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μέριμνας.
Μέχρι τότε μπορούμε να ευχόμαστε ο ένας στον άλλο «καλό ψάρεμα».
'ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου