Το ανθρώπινο σώμα μοιάζει να συντηρείται και να αναπτύσσεται από τη βία δεδομένου ότι η εργασία και η σωματική άσκηση είναι κατά κάποιο τρόπο, ένας εθελούσιος καθημερινός τραυματισμός.
Με βία κατέρρευσε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία και η βία, όσο αποκρουστική και αν φαντάζει, ήταν η τελευταία λύση των νομάδων προγόνων μας απέναντι στο πεινασμένο σαρκοβόρο αιλουροειδές.
Ο Αλέξανδρος βίαια απεμπλάκη από το αίνιγμα του γόρδιου δεσμού και ο χριστιανισμός εδραιώθηκε πάνω στα πτώματα του ιερατείου της αρχαίας θρησκείας. Ο Μαρά και ο Ροβεσπιέρος δεν ήταν χορτοφάγοι, το ίδιο μάλλον και οι επαναστατημένοι Κινέζοι χωρικοί της εξέγερσης των μπόξερ. Ο Δ. Σολωμός έγραφε τον εθνικό ύμνο στο απάγκιο τον Επτανήσων ακούγοντας το γλυκό, στα αυτιά του, τραγούδι των κανονιών, στην απέναντι ακτή και η κόψη του σπαθιού η τρομερή δεν φτιάχτηκε για να κόβουμε μπακλαβά και μόνο
Στον σύγχρονο αστικό πολιτισμό η βία εμφανίζεται κάτω από πολλούς μανδύες και είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας μας.
Αρκεί να ανοίξει κανείς την τηλεόραση ή να κάνει μια επίσκεψη σε ένα οποιοδήποτε κινηματογράφο για να διαπιστώσει ότι η κύρια θεματολογία του συντριπτικού ποσοστού των προβαλλόμενων ταινιών σχετίζεται με την βία και το σεξ. Η βία είναι η μαμή της ιστορίας, είχε πει κάποτε ένας γενειοφόρος κύριος και, η πραγματικότητα ακλόνητα επιβεβαιώνει αυτό το απόφθεγμα.
Τι θα ήταν άραγε ο άνθρωπος χωρίς την επιλογή αυτής της ύστερης καταφυγής; μήπως αμοιβάδα, ή μήπως γυμνοσάλιαγκας που μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε σχήμα και στην χωρητικότητα του εκάστοτε χώρου που οι συνθήκες των εγκλωβίζουν;
Είναι προτιμότερο να μην συζητηθεί στο παρών κείμενο το εύρος και η εφευρετικότητα των μορφών βίας που ασκούνται από το κράτος και τους θώκους του οικονομικού και πολιτικού συστήματος προς την πλειοψηφία των πολιτών.
Αυτή η βία είναι άλλωστε πλέον αισθητή στους περισσότερους. Αυτό που έχει νόημα να εξεταστεί είναι το γιατί ανοίγει ξαφνικά αυτή η συζήτηση στην παρούσα φάση και ενώπιον μιας γιγάντωσης της βίας από την πλευρά των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και των οικονομικών του εταίρων που επενδύουν και στηρίζουν την παρούσα πολιτική παραμόρφωση.
Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο συμπεριλαμβανομένου του κάθε παρατρεχάμενου εκδότη και καναλάρχη, απέκτησε ξαφνικά ευαισθησίες και μέμφεται την βία από όπου και αν προέρχεται;
Ή μήπως απλά οι προαναφερθέντες συσχετισμοί και μηχανισμοί διαισθάνονται ότι από στιγμή σε στιγμή , η αχλάδα θα κραδαίνει την ουρά της και η βία θα προκύψει ως η μόνη λογική και φυσιολογική αντίδραση των ανθρώπων που βιάζονται καθημερινά και με χίλιους δύο τρόπους.
Άρα λοιπόν οι εκ των άνω αναθεματισμοί της βίας είναι τουλάχιστον υποκριτικοί και στην ουσία, καλύπτουν πίσω από ισχνό παραπέτασμα τους μεγαλύτερους φόβους των κραταιών δυνάμεων σχετικά με τις επικείμενες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Δυστυχώς όμως για αυτούς το νερό που φεύγει από την κήτη του ποταμού δεν αναχαιτίζεται ούτε με αναθεματισμούς, ούτε με πληρωμένες αναλύσεις της κακιάς ώρας, ούτε καν με φράγματα από σκυρόδερμα και σώματα κακό-πληρωμένων ένστολων.
Το νερό βρίσκει πέρασμα και η βία αναχαιτίζεται μόνο όταν εκλείψουν οι παράγοντες που την γεννούν.
Προς το παρών αυτοί που εκστομίζουν πύρινους λόγους εκ του άμβωνος ενάντια στην βία, σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς, δεν νιώθουν τίποτα να βιάζει και να εκβιάζει τις ζωές και τις επιλογές τους, εκτός ίσως από την δική μας οδύνη και την σάρκωση της στην βία, την δική τους νέμεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου