Ψηλώνει ο φόβος

Δυο κόψεις έχει το μαχαίρι
σαν μπήγεται στο μέλι
πυκνός καπνός στα χείλη
και παγωμένο αγέρι


Δεν είναι της μοναξιάς το βάδισμα
που τόσο σε κουράζει
μα η ασκήμια του καθρέπτη
που όλο και σου μοιάζει


Να λυτρωθείς παντοτινά
να αφεθείς στην μπόρα
στην θάλασσα γυμνός να μπεις
πλησιάζει αυτή η ώρα

και όσο κονταίνει ο καιρός
τόσο ψηλώνει ο φόβος
για των ανθρώπων την περπατησιά
που διαφεντεύει ο δόλος