Ουρανός Όλυμπος, κατάφωτος από άστρα μελλοντικών ηδονών.
Τερματικά διαδρομών άφαντα την νύχτα που βρεθήκαμε...
Η σινδόνη στο δέντρο κρεμασμένη, φανάρι της νυκτός, στο φως παλιού ιταλικού κινηματογράφου
Το βράδυ που βρεθήκαμε η απώλεια εντός μου έμοιαζε ακύμαντη, μικρή.......
Την βραδιά εκείνη η αμηχανία δεν έβρισκε κάπου να σταθεί
μόνο κλεφτές ματιές και ασύμφορες είχαν παρεισφρήσει στην γιορτή...
Προσμονή και υπόσχεση γλυκό-αγκαλιασμένες χόρευαν την νύχτα που βρεθήκαμε
και η μικρή γειτονιά, δεύτερη μήτρα της ξενιτιάς μου
νέους και γέρους κάλυψε σε ένα παντοτινό μειδίαμα....την νύχτα που βρεθήκαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου