Δεύτερο δέρμα

Η πόλη με τυλίγει σαν μανδύας ανωνυμίας

το ζώο μέσα μου γουργουρίζει ευχαριστημένο

μικρός ανάμεσα σε μικρούς, 

ξένους ανάμεσα σε ξένους

ντύνομαι το δεύτερο δέρμα με φυσικότητα νεογνού

Οι λεωφόροι που τα ανυπόμονα πόδια μου διασχίζουν

μοιάζουν με φλέβες σε ένα κυκλώπειο σώμα

τόση ασχήμια μαζεμένη, τόση συμπιεσμένη προσμονή

που σπάει το φράγμα 

 περνάει στην άλλη όχθη υπόγειου ποταμού

εκθαμβωτικού και απροσπέλαστου