Banshee

Πως να αποδιώξω αυτό το θανατερό προμήνυμα

αφού η φύση και οι άνθρωπο με θεμελίωσαν στο γεφύρι. 

Ζω ενδιάμεσα του χρόνου ανασαίνωντας μέσα από διάφανους τοίχους.

Απόψε θα λύσω τις πλεξίδες στο κορακίσιο μου κεφάλι, θα αφήσω την κόμη να καλύψει την ντροπή μου.

Θα περιπλανηθώ γυμνή, όπως ήρθα στον κόσμο εκείνη την πρώτη αυγή, τραγουδώντας στοίχους που κάνουν τους ταξιδιώτες να αναριγούν στον κύκλο γύρω από την φωτιά, σαν η νύχτα τους βρίσκει.

Κανένας δεν παίνεψε ποτέ τον ολολυγμό που στυλώνεται μέσα από τα ωχρά μου χείλη, και ας κάνει κόκαλα να τρίζουν σε ρηχούς τάφους.

Ούτε άλλος σε αυτή την γη, νεκρός η ζωντανός, μπορεί να ανιχνεύσει όπως εγώ τις λεπτές κλωστές που δένουν τις ζωές των ανθρώπων, κανείς δεν γεννά θρήνο βαθύτερο, σαν γίνεται τραγούδι του βοριά, η αναγγελία ενός πρώιμου πένθους.