Μας έκριναν δίκαια

Νιώθω το χρόνο σαν υγρή άμμο 

που έχει απρόσκλητα εισέλθει στις μπότες μου

Παρότι δεν είδα πολλά καλοκαίρια

από τότε που τα μάτια μου άνοιξαν για πρώτη φορά

Το περιστέρι που περιμένω εδώ και χρόνια

Μάλλον παραστράτησε, παρέα με όρνεα και κοράκια

Ίσως φταίει το ότι δεν αγαπάμε αρκετά

Ο ένας τον άλλο

Και το δράμα της απουσίας δεν μας αγγίζει

Όπως εκείνους τους παλιούς

Μπορεί απλά να μην χωράνε στον χώρο-χρόνο μας τα μοιρολόγια και τα κλάματα 

έπειτα ελαφρώνω με ένα αστείο συνειρμό
μόνο ευτράπελο αμπέλι φροντίζω

Η ζωή υπήρξε κωμική περισσότερο από ότι δραματική

γιατί πιστέψαμε ότι η μοίρα είναι στα δικά μας χέρια

μετά παρενέβει η Πρόνοια

και χάσαμε κυριότητα και κηδεμονία 

Μας έκριναν δίκαια μάλλον