Το ποτάμι

Το ποτάμι...το ποτάμι πίσω δεν γυρνά

Η επιμονή σαν τελματώνει

Χαμόγελο πικρό τα ρούχα σου φορά

Αδιέξοδοι φαντάζουν όλοι οι δρόμοι

Πληγές απαριθμείς

Σε δερματόδετο βιβλίο εγχαράξεις

Εξιστορεί η απώλεια την φυγή

Μα ο πόνος αρνείται να γλυκάνει

Τον στρατιώτη αναλογίζεσαι

Που ξέμεινε να πολεμά μονάχος

Με της τιμής το βάρος αζιμούθιο

Την υγρασία της ζούγκλας 

Μικρό ελάφι έρχεται στο νου

Νύχτες και μέρες μια σκιά φρουρούσε

Η προδοσία σε σύνορα δεν χωρά

Καταραμένη η γενιά 

Το ποτάμι...το ποτάμι πίσω δεν γυρνά