η "ηλεκτρική λιτανεία" στην Κέρκυρα

Την Κυριακή 03 Απριλίου 2011 πραγματοποιήθηκε στον συναυλιακό χώρο ‘Επτά Τεχνών Τόπος’ μια ασυνήθιστη για τα δεδομένα της Κέρκυρας συναυλία.

Το ασυνήθιστο της περίπτωσης αφορούσε την προέλευση και σύσταση του μουσικού σχήματος Electric Litany (ηλεκτρική λιτανεία) που παρουσίασε την πρώτη δισκογραφική του δουλειά σε όσους είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν την συναυλία.

Συνήθως ο παράγοντας τύχη δεν σχετίζετε με την προσέλευση του κοινού σε μια τέτοια εκδήλωση, δεδομένου όμως της σχεδόν ανύπαρκτης παρουσίας διαφημιστικών αφισών στους δρόμους της Κέρκυρας, μπορώ να πω ότι το συγκρότημα ήταν μάλλον τυχερό που δεν έπαιζε σε μια εντελώς άδεια αίθουσα.

Οι Electric Litany επισκεφθήκαν το νησί μας ως τον πρώτο σταθμό της Ελληνικής τους περιοδείας, μιας και η μόνιμη βάση τους βρίσκεται στο Λονδίνο. Ιδού  λοιπόν το αξιοπρόσεχτο, το συγκρότημα αυτό αποτελείτε από δύο εξαίρετους Βρετανούς μουσικούς και δύο εξίσου εξαίρετους Έλληνες εκ των οποίων ο ένας είναι ο εκ Λευκίμης ορμώμενος Αλέξανδρος Μίαρης.

Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε την πορεία του στην μουσική αρκετά χρόνια πριν στην υπόγεια μουσική σκηνή του νησιού και υστέρα από σπουδές στο Λονδίνο, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πόλη που θεωρείτε μητρόπολη της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής βιομηχανίας. Οι Electric Litany υπέγραψαν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο το 2009 με την Πατρινή δισκογραφική εταιρία ‘Inner Ear Records’, που ειδικεύεται στην εγχωρία αγγλόφωνη εναλλακτική σκηνή, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από τον εγχώριο μουσικό τύπο.  Η προώθηση του δίσκου που σε ελεύθερη μετάφραση τιτλοφορείτε: ‘πώς να κερδίσεις τον πόλεμο, παραμένοντας παιδί’ στάθηκε η αφορμή για αυτή την μουσική επίσκεψη στα πάτρια εδάφη του Αλέξανδρου.

Η συναυλία άρχισε κατά της ενεά και είκοσι μ.μ σε μια μισογεμάτη αίθουσα, με το τοπικό σχήμα των ‘Gandhi Berzerk’ να ανοίγει την παράσταση. Οι Gandhi, ένα κουαρτέτο θιασωτών του ηλεκτρικού ήχου έπαιξαν  για περίπου μια ώρα αποκλειστικά τα δικά τους τραγούδια και κατά γενική ομολογία κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό και να αφήσουν καλές εντυπώσεις με τον δεμένο και μεστό ήχο τους καθώς και τις δουλεμένες, αν και κάπως φασαριόζικες, συνθέσεις τους.

Η ώρα ήταν σχεδόν δέκα και μισή  όταν η Electric Litany ανέβηκαν στη σκηνή. Με αέρα και παρουσιαστικό έντονα ξενικό και απαράμιλλο επαγγελματισμό, για μιάμιση ώρα ‘ξεδίπλωσαν το κουβάρι’ των ατμοσφαιρικών τους συνθέσεων. Οι ονειρικοί ήχοι που έβγαιναν από την κιθάρα του Αλέξανδρου, οι υπνωτικοί ρυθμοί που την πλαισίωναν και ο ατμοσφαιρικός φωτισμός (επιμέλεια του Ανδρέα Τρύφωνα)δημιουργούσαν στον ακροατή μια αίσθηση ανάλογη με το να βρίσκεσαι κάτω από το νερό.

 Σαν μια πραγματική ‘ηλεκτρική λιτανεία’ η ροή της μουσικής χαρακτηριζόμενη από  μια ιδιόμορφη αισθητική ομφαλοσκόπιση, κατεύθυνε το ακροατήριο σε αισθαντικές καταστάσεις που έδειχναν να αρθρώνονται ανάμεσα στην μελαγχολία και την κάθαρση. Η στοιχειωμένη φωνή του Μίαρη, έμοιαζε να μεταφέρει αυτούσια τα συναισθηματικά αδιέξοδα της Βρετανικής πρωτεύουσας, διατηρώντας όμως ένα τρόπο που άφηνε να εννοηθεί αμυδρά η πολιτιστική καταγωγή του. Η θεματολογία των τραγουδιών καταπιάνονταν με ιδιαιτέρες συναισθηματικές καταστάσεις και αποτελούσε την ιδανική στιχουργία για την μουσική του σχήματος.

Οι Electric Litany, με την μουσική τους εκφράζουν αυτό που ονομάζουμε δια-πολιτισμική καλλιτεχνική συνεύρεση και αυτή η αίσθηση του ‘διαλόγου’ έμεινε σαν μια γλυκόπικρη επίγευση μετά το πέρας της τελευταίας αντήχησης στον χώρο.

 Το μόνο μελανό σημείο της βραδιάς, η σχετικά μικρή προσέλευση του κοινού. Δεν ξέρω αν η καλλιτεχνική έκφραση αυτού του τύπου αφορά τους ‘πολλούς’, σίγουρα όμως η εναλλακτική έκφραση και η χρίση  μιας ξένης γλώσσας δεν πρέπει να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα σε ένα τόπο που οι άνθρωποι καυχιούνται για την κοσμοπολίτικη τους ταυτότητα.

Δεν πειράζει σκέφτηκα θα τους τιμήσουν περισσότεροι στον επόμενο σταθμό τους, τα Γιάννενα.

'ενημερωση'