φυσική ευγένεια

ένα πέρασμα ψάχνω

προτιμότερο της αυτάρκειας που τρέφεται με ξένες σάρκες

την τυφλότητα που σε οδηγεί στην κίνηση

τα ζώα προσεταιρίζομαι και καμιά φορά ανταλλάσσουμε όψεις

δεν είμαι ποτέ έρημος ακόμα και αν νιώθω έτσι

εσωτερικές φωνές και άνεμοι κατευθύνουν την σχεδία μου

είναι παράδοξο το πως οι λέξεις μιμούνται η μια την άλλη

τα μεγαλεπήβολα σχέδια πάνω σε μια σχεδία φαντάζουν κάπως αστεία μου λες

σε ποθώ δίχως ντροπή απαντώ

για αυτά που ντρεπόμαστε πρέπει να μιλάμε πιο πολύ

και μέσα στην ροή του λόγου άγρια να κολυμπάμε

πιο πολύ θέλω 

αυτό  το μυστικό που μου φανέρωσες χθες

και αυτό το παρελθοντικό σαράκι να γίνει ανάσα πρωινή

το κεντρί να πάψει να πάλλεται χαιρέκακα μέσα στην πληγή

γλυκέ μου πόνε

ποτέ μην με ξεχάσεις

ευγενικά να μου θυμίζεις ότι δίχως φυσική ευγένεια

ζούμε σαν ψάρια στη στεριά