Η ευγενής τέχνη του ψαρέματος

Είναι πάγια τακτική των σύγχρονων ποιητών να βαφτίζουν τα ποιήματα τους με τίτλους που δεν σχετίζονται άμεσα με το εννοιολογικό περιεχόμενο του κειμένου, αν και όπου βέβαια, απαντάται αυτό σαν ενότητα. Σε πολλές περιπτώσεις ο τίτλος ενός κειμένου προδιαθέτει τον αναγνώστη, ως οδηγός, για την συνέχεια της αφήγησης, άλλες βέβαια φορές λειτουργεί σαν σημάδι αποπροσανατολισμού, καθώς και το κυρίως κείμενο στηρίζεται στην τεχνίτη ασάφεια.

Τι το ευγενές χαρακτηρίζει την τέχνη του ψαρέματος ;

Στο βαθμό που μια δραστηριότητα επαναληπτική, ενσωματώνει την συλλογική εμπειρία υποκειμένων, ομάδων και πολιτισμικών χώρων, μετατρέπεται σε τεχνική, (και άρα διδάξιμη επενέργεια), τότε αποκτά τα χαρακτηριστικά μιας μεθόδικής και συστηματικής προσπάθειας για την ανέυρεση απαντίσεων σε βασικά ερωτήματα. Ερωτήσεις που απευθύνουν προς το  φυσικό και φαντασιακό περιβάλλον ευφυή δείγματα του  ανθρωπίνου γένους και εν συνεχεία, όποια απαντήματα επιχειρούνται σε ατομικό επίπεδο, κωδικοποιούνται σαν κοινές παραδοχές και γνώσεις  ενσωματωμένες στην πρακτική. Αυτή η διδαξιμότητα της ατομικής εμπειρίας  επαρκεί , για να αποδώσει κανείς,  τον τίτλο της τεχνικής σε μια δραστηριότητα.

            Η διεργασία που είναι το αποτέλεσμα μακροσκοπικών δραστηριοτήτων, είναι το πεδίο που η ατομική καινοτομία και ορμήνια της τεχνικής μπορεί να δημιουργήσει  αυτό που αποκαλούμε τέχνη. Κάθε μορφή τέχνης αντανακλά μια διεργασία που ξεκινά από μια απορία, ενεργή ως ερώτημα. Η ατομική τριβή με την διεργασία και η υποκειμενική  ερμηνεία παράγει πολλές φορές νέα μορφή γνώσης και καινοτομία προς την κατεύθυνση των αρχικών ερωτημάτων.

Το ευγενές χαρακτηριστικό της τέχνης αφορά στο ότι η επίτευξη της απαιτεί συστηματική και χρονοβόρα δραστηριότητα και ταυτόχρονα δεν περιορίζεται στην ατομική και ιδιωτική χρίση. Ακόμα και αν αρχικά δεν προορίζεται προς τέρψη του κοινωνικού συνόλου σταδιακά αποκτά κοινωνικό χαρακτήρα και αποσπάται από τον αρχικό δημιουργό. Ενσωματώνεται ως κοινή παραδοχή στο συλλογικό φαντασιακό και φυσικό κόσμο. Η τέχνη δεν χρειάζεται να αντιπροσωπεύεται από συμβολικά αντικείμενα, ή μάλλον καλύτερα δεν χρειάζεται να υπάρχει  καν στον φυσικό κόσμο, παρά μόνο ως αποτέλεσμα.  Αρκεί να γλιστρά μέσα στην γλώσσα  και την μνήμη του σώματος.

Ένα ισχυρό επιχείρημα προς αυτή την θεώρηση μας παρέχει η παμπάλαια τέχνη της αφήγησης παραμυθιών και ιστοριών. Πέραν του προσωπικού ταλέντου και της εκφραστικότητας του κάθε κοινωνού αυτής της τέχνης, σημασία υπάρχει κυρίως στο περιεχόμενο της αφήγησης, που είναι προφορική και άρα μη υλικής μορφής. Η διεργασία δια μέσου της οποίας μορφοποιείτε ένα παραμύθι κατέχει τα χαρακτηριστικά που ορίσθηκαν παραπάνω σαν απαραίτητα για την δημιουργία του αντικειμένου, ή του αποτελέσματος της τέχνης.

Πίσω από κάθε ερώτημα ενυπάρχει κάποια ανάγκη

Αποτελεί παράδοξο το να ερωτάς χωρίς να θέλεις να λάβεις απάντηση για ένα ζήτημα. Στην περίπτωση της λεγόμενης ρητορικής ερώτησης, ειρωνικής ερωτήσεως, εμπαιγμού και πάει λέγοντας, η πρόθεση είναι διαφορετική και το ζήτημα της ερώτησης επίσης. Η ερώτηση αποτελεί απόρροια οραματισμού και νέων συνδέσμων, οδών και συνάψεων, αντιστοιχήσεων και παραλληλισμών.
 Η απορία όμως έχει την βάση της στην έλλειψη κάποιου δεδομένου. Η έλλειψη, που καθίσταται αντιληπτή δημιουργεί την ανάγκη.

Πίσω από την τέχνη υπάρχει ανάγκη

Η ιδιοσυγκρασία συνδυασμένη μα την τεχνική κατάρτιση  μπορεί να επιτελέσει την τέχνη . Πέραν αυτού του συνδυασμού, δύο άλλοι  βασικοί παράγοντες είναι η  τύχη και η έμπνευση. Η καινοτομία δεν είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό της τέχνης αλλά η ιδιοσυγκρασία δεν μπορεί παρά να είναι, εναλλακτικά θα λέγαμε ότι τέχνη παράγει και ένα φωτοτυπικό μηχάνημα. Βέβαια αν αυτό είναι αλήθεια ιδιοσυγκρασιακό μπορεί να δημιουργήσει μια πολύ συγκεκριμένη μορφή τέχνης. Την τέχνη του χάους και του νόμου των πιθανοτήτων. Σε κάθε περίπτωση η ιδιοσυγκρασία δημιουργεί την ανάγκη, λόγω της έλλειψης ομοιομορφίας και συμβατικότητας, για ανασχηματισμό του περιβάλλοντος ως προς τις  ανάγκες του υποκειμένου και όχι το αντίστροφο. Η τροποποίηση γίνεται αντιληπτή κάποια στιγμή και από τους υπόλοιπους και είτε απορρίπτεται είτε υιοθετείται.

 Για αυτά και για αυτά το ψάρεμα είναι  τέχνη.