Τα χαμένα ποδήλατα

Εδώ και κάποιο καιρό ένα παράξενο φαινόμενο εκδηλώνεται στο πολύπαθο νησί των Φαιάκων. Ο λόγος για την διαρκή και μυστηριώδη εξαφάνιση των ποδηλατών. Συμφωνά με δηλώσεις ειδικών, που ασχολούνται με αυτή την αινιγματική πτυχή της Κερκυραϊκής πραγματικότητας, τον τελευταίο μήνα, έχουν εξαφανιστεί πάνω από 200 ποδήλατα. Τα χαμένα ποδήλατα δεν έχουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό. Προέρχονται από όλες τις τάξης και τις κατηγορίες του ποδηλατικού σύμπαντος.

Οι συντετριμμένοι ιδιοκτήτες τους δηλώνουν αδυναμία στο να κατανοήσουν πως προκύπτουν αυτές οι εξαφανίσεις. Τις περισσότερες φορές τα ποδήλατα βρίσκονταν ασφαλισμένα, κλειδωμένα σε κολόνες ή ειδικές θέσεις ποδηλατών, αραγμένα σε πολυσύχναστους δρόμους. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες εξομολογούνται ότι άφησαν το ποδήλατο μόνο του για λίγες ώρες και κατά την επιστροφή τους το βρήκαν να απουσιάζει μαζί με την κλειδαριά και σε κάποιες περιπτώσεις έλειπε ακόμα και η κολόνα στην οποία το ποδήλατο ήταν δεμένο!!!. Ο κόσμος απορούσε και όπως ήταν αναμενόμενο, κάποιες υποψίες στράφηκαν προς τους φτωχούς μετανάστες, που τον τελευταίο καιρό περιδιαβαίνουν την Κερκυραϊκή ύπαιθρο. Τα αποτελέσματα υπεύθυνης και ενδελεχούς έρευνας όμως έδειξαν ότι αυτοί προμηθεύονταν τα ποδήλατα τους από την αστυνομία που τους τα παραχωρεί ευγενικά προκειμένου να δημιουργήσει άμυλα στα μέλη των μηχανοκίνητων ομάδων της, κάνοντας παράλληλα το άνθρωπο κυνηγητό ποιο συναρπαστικό για τους αστυνομικούς. Επιπλέον, η ίδια έρευνα κατέδειξε το γεγονός, ότι τα ποδήλατα που δωρίζονταν σε μετανάστες, ήταν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις πανάρχαια και έτσι δεν αντιστοιχούσαν στην τεράστια μάζα καινούριων ποδηλάτων που εξαφανίζονταν. Ύστερα από ανακοίνωση της αστυνομίας ότι χαρίζεται μεγάλος αριθμός ποδηλάτων στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, έτρεξα και εγώ με την ελπίδα να βρω το χαμένο μου ποδήλατο. Αναπόφευκτα οι υποψίες μου στράφηκαν προς την Αστυνομία. Δεν μπορούσα να καταλάβω τη σκοπιμότητα του να κλέβεις ποδήλατα και μετά να τα χαρίζεις στον κόσμο και επιπλέον το θέαμα των κατεστραμμένων και παλιών ποδηλάτων που χάριζε η αστυνομία οδήγησε τις έρευνες μου σε άλλη κατεύθυνση.

Το μυστήριο λύθηκε ύστερα από την εφαρμογή ενός πανούργου σχεδίου που σκαρφίστηκε ένας φίλος μου. Το βράδυ που στον ουρανό διαδραματίζονταν η ολική έκλειψη Σελήνης, παραφύλαξα ένα επιδεικτικά ξεκλείδωτο ποδήλατο στην γειτονιά μου. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι αισθήσεις μου ερεθίστηκαν από έναν ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα του αέρα και τον ήχο από κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Ξεμύτισα από την κόγχη που είχα κουρνιάσει και με ορθάνοιχτα μάτια έγινα μάρτυρας του πιο μεγάλου μυστηρίου που είχα ποτέ αντικρύσει. Μια φασματική πομπή από ποδήλατα που γλιστρούσαν αθόρυβα στον αέρα κατέβαιναι το σοκάκι.

Για μια στιγμή δυο ποδήλατα στάθηκαν να εορούνται δίπλα στο ποδήλατο δόλωμα.

Ύστερα, σαν μέρος κάποιας χορογραφίας η πομπή κύκλωσε το δόλωμα και μαζί πέταξαν πάνω απο την θάλασσα προς την κατεύθυνση της νησίδας Βίδος. Μέσα στην σύγχυση μου, μόλις που πρόφτασα να διακρίνω το δικό μου ποδήλατο να ανεβοκατεβάινει απαλά στον αέρα, κάπου ανάμεσα στα άλλα.