Ο Μαγικός Κύκλος

Ήθελε το δαιμόνιο να τον ακολουθήσει πίσω από το πέπλο που αναπαύονται οι σκέψεις

στα νεφελώδη δωμάτια του ύπνου επιθυμούσε να εισέλθει μαζί του, μα η χαλύβδινη σφαίρα στα πόδια του το κρατούσε σφιχτά δεμένο εντός του κύκλου.

Δεν είναι όλα τα όντα αυτής της συνομοταξίας κακόβουλα. Ορισμένα είναι απλά μοναχικές ψυχές που παραπλανιούνται στις γκρίζες εκτάσεις ανάμεσα στους κόσμους. Τέτοιο πλάσμα ήταν και αυτός ο παρεξηγημένος δαίμονας. Έψαχνε από τότε που θυμόταν τον εαυτό του έναν πρόθυμο εκπρόσωπο του είδους μας που θα το καλωσόριζε με στοργή σαν συμβουλάτορα, σαν φίλο, σαν δεσμό ανάμεσα σε αυτό τον κόσμο και στο χωροχρόνο που υπάρχει πέρα από τις γνωστές διαστάσεις.

Η ουσία ήταν πως το δαιμόνιο είχε κληθεί με την βοήθεια ενός πανάρχαιου γρημόριου. Ενός αινιγματικού χειρόγραφου που περιέγραφε ενδελεχώς την ιεραρχία των όντων του κόσμου πέρα από το παραπέτασμα του λυκόφωτους. Ο άνθρωπος που το είχε καλέσει είχε σκοτεινά σχέδια και σκοπούς και πίστευε πως το πλάσμα που υλοποίησε θα είχε την δύναμη να τον βοηθήσει να κατακτήσει δύναμη και πλούτο αμύθητο, εξουσία πάνω στους συνανθρώπους του που μόνο με κάποια μαγική πράξη κατακτάται.

Αυτό που δεν γνώριζε βέβαια ήταν πως η επίκληση που άρθρωσε μέσα από τα σφιγμένα του χείλη δεν είχε τον αποδέκτη που επιθυμούσε. Δεν είχε προσκαλέσει κάποιο παντοδύναμο και ψυχρό πλάσμα που με καταναγκασμό και απειλές θα έβαζε τα σχέδια του σε εφαρμογή με μια απλή σκέψη. Προς μεγάλη του έκπληξη και απογοήτευση το ον που είχε εμφανιστεί εντός του κύκλου ήταν μια χαμένη ψυχή που είχε παγιδευτεί ανάμεσα στους κόσμους.

Ένας αυτόχειρας αμομνημονεύτων χρόνων που είχε αφαιρέσει την ζωή του ύστερα από μεγάλη ερωτική απογοήτευση. Καταδικασμένος ήταν αυτός ο δαίμονας να περιφέρεται στα ανιαρά λιβάδια του πέρα κόσμου, μια σκιά σε μόνιμη αναζήτηση λησμονιάς που ποτέ δεν του χαριζόταν. Ο δαίμων ήξερε μόνο να αγαπάει και να λυπάται για την χαμένη του αγάπη και σύντομα κούρασε τον μάγο με τις ιστορίες ατελέσφορου έρωτα που κλαψούριζε εντός του κύκλου που το δέσμευε. Δεν είχε καμία δύναμη στα αλήθεια παρά μόνο να προσελκύει την λύπηση. Επιπλέον ο μάγος κινδύνευε να δεθεί μαζί του και να πέσει ο ίδιος θύμα μιας συνθήκης ανάλογης με αυτή που βασάνιζε το άτυχο πλάσμα.

Με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισε να εξορίσει το δαιμόνιο πίσω στον κόσμο από τον οποίο είχε κληθεί. Άρχισε να απαγγέλλει μεγαλόφωνα ένα ξόρκι αποτροπιασμού αλλά η φωνή του τσάκισε μόλις το θλιβερό δαιμόνιο άρχισε να τον εκλιπαρεί. “ λυπήσουμε σε παρακαλώ” ψέλλισε το πλάσμα που στα μάτια του μάγου δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια θαμπή λάμψη. “ δείξε έλεος και ελευθέρωσε με από το μαρτύριο μου και εγώ υπόσχομαι να γίνω παντοτινά ο υπηρέτης σου. Δεν έχω την δύναμη να σε κάνω βασιλιά όπως η καρδιά σου επιθυμεί αλλά μπορώ να σε ξεναγήσω στα μονοπάτι του έρωτα. Του έρωτα που ποτέ δεν γνώρισε η ψυχρή σου καρδιά.”

Ο μάγος δίστασε και σταμάτησε την στομφώδη απαγγελία του. Κάτι στα λόγια του δαίμονα τον γέμισε με ίντριγκα. Θυμήθηκε πως στα νιάτα του είχε διαβάσει σε ένα ξεχασμένο ευαγγέλιο πως ο έρωτας κρύβει μέσα του όλη την μαγεία του κόσμου. Πως η αγάπη δίχως αντίκρισμα είναι μια μαύρη τρύπα που συσσωρεύει απίστευτη ενέργεια εντός του περιστρεφόμενου κοχλία της.

Το σκέφτηκε ξανά, ίσως εδώ να υπήρχε το μυστικό που του διέφευγε τόσα χρόνια, ένας κρυφός δρόμος, μια παράκαμψη προς την σοφία που τόσο αποζητούσε. Άρχισε να ψάχνει πυρετωδώς στο εργαστήριο του να βρει κάτι που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να περιορίσει το δαιμόνιο όταν θα του επέτρεπε να περάσει τα απροσπέλαστα όρια του κύκλου. 

Τελικά η ματιά του έπεσε πάνω σε ένα Αλεξανδρινό κρυστάλλινο φιαλίδιο που είχε κατασκευάσει κάποιος μύστης της σέκτας των Οφιητών Γνωστικών. Θυμήθηκε πως το είχε κάποτε αγοράσει από ένα παλαιοπωλείο στο Κάιρο και πως ο γέρος που του πούλησε του είχε πει, πως είχε περί συλλεχθεί κατά την διάρκεια παράνομης ανασκαφής σε ένα αρχαίο νεκροταφείο της Αλεξάνδρειας. Το δοχείο ήταν επενδυμένο με ασημένιο διάκοσμο που πάνω του είχε χαραγμένο το σύμβολο του ουροβόρου όφι.

Με αργές κινήσεις τοποθέτησε την φιάλη, με την βοήθεια μιας ασημένιας λαβίδας, εντός του κύκλου και πρόσταξε το δαιμόνιο να εισέλθει στο σκεύος. Ο δαίμονας αν και διστακτικός στην αρχή δέχθηκε τελικά να το κάνει, καθώς το αιώνιο μαρτύριο του φάνταζε περισσότερο αβάσταχτο από την αιχμαλωσία που του πρότεινε ο μάγος. Σαν μια στήλη καπνού που συρρικνώνεται πήδησε μέσα στην φιάλη και έμεινε εκεί να κοιτά τον μάγο με μάτια γεμάτα ικεσία.

Ο άλλος με μια γοργή κίνηση έσπασε τον κύκλο και σφάλισε το δοχείο πριν ο δαίμονας προλάβει να κάνει οτιδήποτε. Τοποθέτησε το φιαλίδιο σε περίοπτη θέση σε ένα από τα κεντρικά ράφια του εργαστηρίου και έμεινε να συλλογιέσαι ότι κατάφερε να παγιδεύσει το πνεύμα της ερωτικής απογοητεύσεις παντοτινά. Ποιο είναι το όνομα σου δαίμονα αναφώνησε περιεργαζόμενος τον καπνό που συστρεφόταν μέσα στην ασημόδετη φιάλη. “ Μάγε και αφέντη μου, το όνομα μου είναι Ορφέας”.