Η σιωπή ζει κάτω από γέφυρες

Πριν τους παλιούς λαβυρίνθους σφραγίσεις άφησες την ύστερη ανάσα των διαδρόμων τους να σε παγώσει για μια ακόμα φορά.


Ύστερα ανακάλεσες την ματιά σου, που περιπλανιόταν σε τόπους αγέννητους, κανείς δεν πλησιάζει εκεί και τα παιδιά με ρητή εντολή τους αποφεύγουν.

Η επτά-ψυχή γεννιέται ξανά τα πρωινά. Μέσα από μελανόμορφο αγγείο εκπορεύεται και μεθά απ' το φως της μέρας.

Ύστερα από νύχτα παλιά και μεγάλη συστρέφει πέρα δώθε το κεφάλι και αρχίζει να θυμάται.

Να ελευθερωθεί παλεύει η σκέψη από χημικούς καταναγκασμούς και η φαντασία αβοήθητη μαθαίνει να χορεύει πάλι.

Η σιωπή ζει κάτω από γέφυρες, θα είναι για πάντα σύντροφος σου.