για αυτά που πέρασαν και έχω ξεχάσει
τέλος της μέρας, μικρή ελπίδα
φίδι που αρνείται να ξαποστάσει
Φοράω τώρα τις παρωπίδες
κι άλλη μια βόλτα τους κύκλους κάνω
είναι τα άκρα μου γεμάτα ακίδες
όλο γυρνάω και όλο χάνω
Αμφιταλάντευση το νόμισμα μου
ένα κουστούμι υγρό φοράω
σαν κουλουριάζομαι τις κρύες νύχτες
μες τον εφιάλτη αναπηδάω
Με φράχτη κλείστηκαν οι προσδοκίες
σε χώρο μέσα μικρό και ξένο
αδημονία με συνταράζει
μα προσποιούμαι και αναμένω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου