Με χέρια σταυρωμένα

Τις νύχτες που αλυχτούσα στον καθρέπτη σε είδα να περνάς μέσα από τις γωνίες,
στην άλλη πλευρά της όασης, η όραση μου έγδερνε αριστερόστροφα,  με χέρια σταυρωμένα σε περίμενα.

Ήρθες αργά ήρθες νωρίς δίχως να ξεχαστείς στου φράχτη την σκιά...

Σε ύμνησα,  μέσα στα χρώματα του δειλινού λούστηκα, αίμα της φωτιάς που δεν καίει, και άκουγα την κουκουβάγια σου να κλαίει κάποιο μακρινό παρελθόν του αποχωρισμού.