Τα σύννεφα συστρέφονταν σε σπείρες, χωνεύοντας τις τελευταίες ηλιαχτίδες του καλοκαιριού. Εκεί στην άκρη που το κενό καλεί τους άδολους πρίγκιπες των παιδικών παραμυθιών, εκεί σε βρήκα "φοβέρα" και ήμουν εγώ για λίγο ο ευγενικός ποιμένας, και το νερό ανάβλυζε από το βράχο, όπως τα δάκρυα στα μάτια μου. Πάρε με σπίτι........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου