Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Tο κάδρο


Με το μάτι του μυαλού του παρατηρούσε σαν μικροσκόπιο των θεών...
Δεν έπεφτε καρφίτσα εκείνη την ώρα. Η αλλαγή βάρδιας των ταξιτζήδων ήταν το μόνο δρώμενο στην άδεια πλατεία και δεν θα μπορούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον του για περισσότερο από μερικές στιγμές. Όσο χρειάστηκε για να παρατηρήσει φευγαλέα την σχέση των νεοφερμένων στο επάγγελμα γυναικών με τους άνδρες συναδέλφους τους. Πάντα έδειχνε ένα νοσηρό κοινωνιολογικό ενδιαφέρον για τους νεοτερισμούς στα παραδοσιακά επαγγελματικά και κοινωνικά πόστα της αποκαμωμένης πατριαρχίας της χώρας. Η ρουτίνα ισοπεδώνει τα πάντα και τελικά οι ρόλοι φαίνεται να υποχωρούν μπροστά στην φανερή πραγματικότητα της ποταπότητας. 

Το δωδεκάωρο αφήνει τα ίδια χνώτα στην ζωή ανδρών και γυναικών μετατρέποντας τους σταδιακά σε εξαρτήματα. Ομολογουμένως καλοδιάθετα εξαρτήματα ενίοτε, αλλά ποιος ήταν αυτός να κρίνει? Μήπως δεν ήταν και αυτός ένα προϊών του κόσμου που αρέσκονταν να εξετάζει μέσα από τον κριτικό φακό των σχέσεων εξουσίας και εξάρτησής? Είχε ανεβεί σε ένα θεωρείο και από εκεί διασκέδαζε σαρδόνια με τις αποτυχίες των ηρώων της καθημερινότητας, ξεχνώντας τις περισσότερες φορές να τοποθετήσει τον εαυτό του στο κάδρο. 

Στο διπλανό τραπέζι του καφενείου, που είχε απλώσει την αρίδα του, μια πεταλούδα πλησίασε επικίνδυνα την φλόγα από το αναμμένο κερί που είχε τοποθετήσει εκεί ο σερβιτόρος με την πτώση του ηλίου. Ήταν Άνοιξη στην μικρή πολιτεία και τα λουλούδια έκαναν μεγάλο πόλεμο με τα χρώματα και τα αρώματα τους. Το ίδιο και τα έντομα, είχαν και αυτά με την σειρά τους υπακούσει στο κάλεσμα της εποχής, γεμίζοντας τους αιθέρες με βουητά, χρώματα και λάμψεις. 

Παρατηρούσε την πεταλούδα, αλλά δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τον χαμό της. Κάτι μέσα του τον σταματούσε από το να παρέμβει στην ροή των γεγονότων όσο και αν τον ενέπλεκαν συναισθηματικά. Με το μάτι του μυαλού του παρατηρούσε σαν μικροσκόπιο των θεών, έβλεπε τον εαυτό του να παρατηρεί την όμορφη πεταλούδα να απανθρακώνεται στην φλόγα, με ένα ήχο συριστικό, καθώς η μυρωδιά των καψαλισμένων ιστών μπλέχτηκε με το άρωμα της κανέλας και του φρεσκοψιμένου καφέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου