Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

Ο πίθηκος του Θωθ

Δεν αναζητούσε την συμβατική ερωτική εκπλήρωση...
Εκείνος έψαχνε να βρει στον γυναικείο πληθυσμό, προϊόντα κακοποίησης, άβουλες και σακατεμένες προσωπικότητες που θα μπορούσαν εύκολα να αποδεχτούν τον ρόλο του πειθήνιου κατοικίδιου. Ίσως βέβαια, να μην αποτελούσαν αυτά τα χαρακτηριστικά την αποκλειστική συνθήκη, εντός της οποίας μπορούσε να καλλιεργηθεί ο παθητικός σαδομαζοχισμός. Μερικές δεσποινίδες ωθούμενες από δραματικό ένστικτο και περιπετειώδη διάθεση, ήταν διατεθειμένες να υποδυθούν τον "πίθηκο του Θωθ"για μια ή δύο συνεδρίες, αλλά σύντομα, μόλις ξεθύμαινε η έξαψη που προκαλεί η παραβίαση του ταμπού, οι δεσποινίδες αποχωρούσαν, άταχτα ή συντεταγμένα, αναλόγως με την περίπτωση. Οι πραγματικοί στόχοι του όμως, αυτοί που δεν διαμαρτύρονταν σε τίποτα, ήταν προϊόντα πρότερης βίας, σε πολλές περιπτώσεις ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής φύσεως, που είχε μαλακώσει τις άμυνες του εαυτού, όπως μαλακώνει τις σάρκες του σφαχτού ο ξύλινος κόπανος του χασάπη. Από αυτή την στατιστική έβρισκε την πνευματική του τροφή, όπως αποκαλούσε τα ανοσιουργήματα που τελούσε, συντροφιά με τα εθελόδουλα θύματα του.

Η διαστρέβλωση της ερωτικής επαφής κατά τον τρόπο που τον συγκινούσε, έμοιαζε κατά αναλογία με την διαστρέβλωση της σχέσης του ανθρωπίνου όντος με την φύση. Δεν ήταν αυτού του τύπου η επαφή με κανένα τρόπο παραγωγική, δεν άφηνε ισόποσα οφέλη στα κορμιά, δεν συντηρούσε κάποια ισορροπία. Η διάταξη ήταν μονόπλευρη και ξεκάθαρη εξαρχής. Ο θύτης και το θύμα υπήρχαν σε ένα φανταστικό παράλληλο σύμπαν που δεν επικοινωνούσε με τον κόσμο ετούτο. Άνευ βαρύτητας ήταν εκεί οι κόποι και οι θυσίες και αν χυνόταν αίμα στη σκόνη, αυτή η πράξη μόνο το τίποτα διατράνωνε. Ήταν λοιπόν άσκοπη και στείρα η επαφή αυτού του τύπου, όπως κάθε βίαιη κατάκτηση, που δεν αποσκοπεί στην εγκατάσταση αλλά στην αρπαγή, οφείλει να έχει ημερομηνία λήξης. Έτσι η επαφή τελείωνε μια ωραία πρωία αφήνοντας τον να νιώθει ανώμαλος, πεινασμένος και χωλός από αισθήματα.

Για ένα διάστημα ήξερε με βεβαιότητα ότι για να σε προσέξουν οι θεοί, είτε αυτοί που κατοικούν εντός του δέρματος ή αυτοί οι άλλοι που καταλαμβάνουν το έξω σύμπαν, πρέπει να διαπράξεις πράξεις άριστες ή πραγματικά τερατώδεις, και είναι η ένταση της πράξης και η φόρτιση της στον κοινό νου, που εκτινάσσει τον άνθρωπο στο θεϊκό στερέωμα και κάνει την εκπομπή του να ενισχυθεί από τον μεγάλο αναμεταδότη της μάζας. Μέσα στην βεβαιότητα του ήταν επίσης η ευκολία που παρουσιάζει η αρπαγή σε σχέση με την καλλιέργεια. Η γλυκιά αίσθηση που αφήνει στα χείλη το κρασί της σφαγής και η ακατανίκητη ανυπομονησία για πλιάτσικο. Κάπως έτσι πρέπει να τα ζύγισε και ο Αλάριχος και αποφάσισε να καταλάβει την Ρώμη. Για τρεις μέρες οι άνδρες του αλώνιζαν βιάζοντας, σφάζοντας και πλιατσικολογώντας, ύστερα βαρέθηκαν όταν δεν έβρισκαν κάτι άλλο να τους διασκεδάσει αποχώρησαν έτσι όπως κατέφτασαν αφήνοντας την πόλη σε ερείπια.

Τον Αλάριχο είχε στο μυαλό του καθώς καθάριζε τις δαχτυλιές στον τοίχο του υπνοδωματίου, που το προηγούμενο ο βράδυ είχε φιλοξενήσει άλλη μια συνεδρία. Η παρτενέρ του είχε αποχωρήσει αφήνοντας αποτυπώματα στους τοίχους που εφάπτονταν το σιδερένιο κρεβάτι. Ήταν ένας παλιός και βαρύς σκελετός κατάλληλος για τελετουργική αιχμαλωσία όπως έλεγε πολλές φορές ο ίδιος γελώντας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου