Ο βράχος σαν δακρύσει,
αφήνει δρόμο αλμυρό το δάκρυ του στα
κατάστιχα της πίκρας.
Δίχως λαλιά και με την
προσμονή θαμμένη δέκα πήχες κάτω από
το παγωμένο χώμα περιδύνίζεται ο
χειμώνας στην καρδιά του καλοκαιριού...
Καληνύχτα αγαπημένη,
ο δρόμος ακόμα δεν άρχισε και εγώ
ασθμαίνω...
Καληνύχτα θηρίο της
μοναξιάς...βαρέθηκα να περιμένω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου